Scenariusz utworu został oparty na faktach, które mogą dać dużo do myślenia na temat dramatycznych losów głównego bohatera, a także współczesnej medycyny.
Bohater filmu, młody Grzegorz Płonka, jako dziecko z trudnością nawiązywał kontakt z rodzicami i otoczeniem. Lekarze neurolodzy kilkakrotnie diagnozowali u niego autyzm. Jednak okazało się, że młoda nauczycielka – terapeutka, kierowana uważną obserwacją zachowań chłopca i osobistą intuicją – zauważyła u niego wrażliwość na głosy i muzykę.
Walczący o zdrowie Grzegorza rodzice zdecydowali się na dalsze badania. Dzięki temu chłopiec wylądował w klinice słuchu prof. Henryka Skarżyńskiego, który po badaniach potwierdził jego ukrytą wrażliwość na dźwięki i muzykę. Po wszczepieniu do ucha implantu Grzegorz zaczął słyszeć i powoli nauczył się mówić. Mógł więc zacząć się uczyć gry na fortepianie i zagrać ukochaną „Sonatę Księżycową” Ludwiga van Beethovena. Nauka muzyki okazała się trudna i dramatyczna, bowiem wielu nauczycieli nie bardzo wierzyło w jej powodzenie. Jednak chłopak osiągnął sukces.
Na premierze filmu Grzegorz w towarzystwie rodziców, producentów, sponsorów, twórców i aktorów (w tym odtwórcy samego siebie) oraz prof. Skarżyńskiego, przedstawił się jako zawodowy pianista. Tak więc film, mający charakter w poważnej mierze edukacyjny, można potraktować przede wszystkim jako hołd złożony wszystkim ludziom, którzy pomagali Grzegorzowi, głównie jego rodzicom heroicznie walczącym o zdrowie syna.
„Sonata” jest utworem na przemian dramatycznym, wzruszającym i empatycznym, ale także publicystycznym. Wymiar informacyjny, edukacyjny i poznawczy nie może jednak przesłonić faktu, że znajdujemy w tym obrazie kilka bardzo dyskusyjnych wątków, rzucających światło na problemy współczesnej medycyny. Dla przykładu: autorzy filmu nie wprost, ale ustami rodziców, zadają pytanie, jak to się stało, że neurolodzy upierali się przez lata, że Grzegorz choruje na autyzm, zaś inteligentna nauczycielka – terapeutka podważyła tę diagnozę. Czy rodzice chłopca mieli rację, twierdząc, że w medycynie, w tym przypadku neurologii, powinien liczyć się przede wszystkim uważny kontakt lekarza z pacjentem, osobiste badania i intuicja, a nie tylko analiza wyników np. rezonansów magnetycznych itd.
„Sonatę” można też potraktować jako reklamę kliniki prof. Skarżyńskiego. Widzowie filmu powinni otrzymać odpowiedź na pytanie, czy pomoc Grzegorzowi i kilku innym tego typu pozytywnym przypadkom może w przyszłości stać się regułą w leczeniu słuchu.
„Sonata”; Polska; 2021; scenariusz i reżyseria: Bartosz Blaschke; aktorzy: Michał Sikorski, Małgorzata Foremniak, Łukasz Simlat, Lech Dyblik, Jerzy Stuhr i inni; produkcja i dystrybucja: TVP
Co? Gdzie? Kiedy?
