Najstarsza, datowana jest na 1676 r., trzy pozostałe pochodzą z pocz. XIX wieku. Zasłony służą przysłanianiu ołtarzy przez 10 dni w roku, od piątej niedzieli Wielkiego Postu do Wielkiej Środy.
W Orawce znajdują się cztery płótna, które noszą następujące tytuły: "Pieta pod krzyżem" z XVII w. oraz "Biczowanie Chrystusa", "Pokutująca Maria Magdalena" i "Matka Boża Siedmiobolesna" z wieku XIX.
– Uważam, że komplet trzech kurtyn wykonano by zasłaniać ołtarze tkaninami w jednym stylu, być może najstarsza była zbyt zniszczona by ją w ogóle wieszać – mówi Lucyna Borczuch, która jest przewodnikiem po orawskim kościele.
Tkaniny orawczańskie zostały przebadane i zakonserwowane na początku XXI wieku, kiedy proboszczem w Orawce był ks. Marek Młynarczyk. Zniszczone w stopniu znacznym, z powodu niewłaściwego przechowywania i upływu czasu, zostały odrestaurowane i naszyte na czarne cienkie płótno lniane.
Kościół w Orawce to najstarszy zachowany zabytek na polskiej części Orawy. Ponadto to pierwsza na Górnej Orawie parafialna świątynia katolicka. Prezbiterium z zakrystią i nawą, najstarsze części kościoła, zbudowano z drzewa modrzewiowego zrębowo, tj. bez gwoździ, na kamiennej podmurówce w latach ok. 1650-1656. Ołtarze i ambona pochodzą z I poł. XVIII wieku, wykonano je w stylu późnego baroku.
Ściany kościoła pokrywa polichromia, wykonana przez nieznanych malarzy w kilku etapach, od ok. 1656 do 1711 r. Najważniejsze malowidła to 14 obrazów ukazujących sceny z życia św. Jana Chrzciciela. Drugi cykl polichromii obejmuje 49 wyobrażeń świętych i błogosławionych. Kolejny cykl polichromii to Dekalog, namalowany na prospekcie chóru. Zachowanie lub łamanie przykazań – obrazki wzięte z życia chłopów, mieszczan, drobnej szlachty i dworu w XVIII w. Polichromia tym cenniejsza, że jest to pierwsze przedstawienie stroju orawskiego.
Co? Gdzie? Kiedy?
