Bp Tomasik: Pomagajcie uczniom budować fundamenty pod przyszłe życie - GALERIA

Bp Piotr Turzyński, delegat KEP ds. duszpasterstwa nauczycieli nawiązując do hasła pielgrzymki „W służbie Bogu i Ojczyźnie”, przypomniał, że praca z młodymi ma charakter misji.

Zauważył, że czasy szybkiej komunikacji i szybkiego tempa życia sprzyjają powierzchowności, a powierzchowne traktowanie człowieka, także przez tych, którzy mają wychowywać, nie przyczynia się do jego rozwoju. Wskazał na kryzys antropologii, kiedy człowiek przestaje wiedzieć kim jest, czego skutkiem są m.in. kryzysy małżeństwa i rodziny czy samobójstwa wśród ludzi młodych. Konieczne jest – mówił w rozmowie z KAI bp Turzyński – takie formowanie człowieka, by rozumiał kim jest, po co żyje i dokąd zmierza, takie ukształtowanie człowieka, by był gotów do służby, do dawania siebie w małżeństwie, w rodzinie, jako lekarz, jako nauczyciel, ksiądz czy siostra zakonna, mąż czy ojciec, żona i jako matka. W tej funkcji upatruje bp Turzyński olbrzymią pomocniczą dla rodziny rolę szkoły.

Hierarcha podkreślił, że każdy nauczyciel, bez względu jakiego przedmiotu uczy, „nie może się zdyspensować od funkcji wychowawczej, nie może być tylko specjalistą od wiedzy, przede wszystkim musi być wychowawcą”.

Nawiązując do obchodów stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości, bp Turzyński podkreślił, że nie byłoby polskiej niepodległości „bez Siłaczek i bez Siłaczy”, bez nauczycieli często ukrytych, którzy z pasją i miłością spełniali swoje powołanie.

Teresa Misiuk lubelska kurator wskazała na role świadectwa – „My tak naprawdę na co dzień jesteśmy tego świadomi, że młodzi ludzie nie tyle potrzebują naszych słów, informacji, co właśnie czytelnej postawy, tego, jacy my jesteśmy. Nie jest to łatwe, dlatego tu też przybywamy po umocnienie w wierze, nadziei i miłości”.

W ramach pielgrzymki odbyło się sympozjum ewangelizacyjne. Jedną z konferencji: „Służba Bogu i Ojczyźnie” – szczytowa postawa racjonalności człowieka na przykładzie kilku Polaków z kręgu nauki, wiary i kultury polskiej” wygłosił ks. prof. dr hab. Tadeusz Guz z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Dwudniowy czas modlitewno-formacyjny zakończyło nabożeństwo rozesłania w Kaplicy Matki Bożej.

Pielgrzymka odbyła się pod hasłem: „W służbie Bogu i Ojczyźnie”.

Pielgrzymki polskich nauczycieli na Jasną Górę trwają nieprzerwanie od 1937 r. Już w latach trzydziestych środowiska katolickich pedagogów drążyła myśl zorganizowania Ogólnopolskiej Pielgrzymki na Jasną Górę. Rodziła się ona zarówno w grupach sodalicyjnych, jak i w Stowarzyszeniu Chrześcijańsko-Narodowym Nauczycieli. Zdawano sobie sprawę z małego zaangażowania religijnego polskiej inteligencji nastawionej antyklerykalnie i ulegającej prądom laicyzacji. W szkolnictwie prowadziło to również do antagonizmów, a nawet szykanowania nauczycieli bardziej aktywnych na polu religijnym.

Nie bez znaczenia była w tym względzie rywalizacja organizacji nauczycielskich. Te zaś antagonizmy próbowały wygrywać władze państwowe w ramach przeprowadzanych reform szkolnictwa. W tej sytuacji nauczyciele katoliccy przyjmowali często bierną postawę. Ze strony prasy liberalnej nie brakło propagandy przeciwko pielgrzymce. Stąd też nawet utworzony w 1937 r. Komitet Główny Pielgrzymki nie był pewien przedsięwzięcia i planowano odłożenie jej do następnego roku.

Rozstrzygającą rolę odegrała tutaj Akcja Katolicka, która jako temat główny swojej pracy w 1937 r. podjęła sprawę wychowania katolickiego i szkoły. W ten sposób społeczeństwo polskie zostało zainteresowane tą problematyką, co uznano za sprzyjającą okoliczność dla zorganizowania Ogólnopolskiej Pielgrzymki Nauczycieli. Ta oddolna inicjatywa musiała zyskać aprobatę Episkopatu Polski i ostatecznie 23-24 czerwca 1937 r. odbyła się I Ogólnopolska Pielgrzymka Nauczycieli na Jasną Górę.