Fundacja Joachima Lelewela ponad 25 lat temu wysyłała do Kazachstanu polskie książki. Dla wielu naszych rodaków był to pierwszy kontakt z polskim słowem, bo w latach 40. i 50. XX w. karano ich za posiadanie książek czy czasopism w ojczystym języku. Jednak żeby lepiej zrozumieć Polskę, powinni móc na bieżąco czytać prasę i oglądać polskie filmy. A organizacje w rozsianych po stepie wioskach są zbyt biedne, by mogły kupić komputery i zapewnić sobie dostęp do Internetu.
Stąd też pomysł na akcję „Internet dla Polaków w Kazachstanie”. W jej ramach zostaną zakupione laptopy dla polskich stowarzyszeń w stołecznej Astanie oraz w Szortandach, Pierwomajce i Ekibastuzie. Fundacja zbiera pieniądze poprzez tzw. crowdfunding i zachęca wszystkich do dokonywania choćby skromnych wpłat: https://polakpomaga.pl/kampania/internet-dla-polakow-w-kazachstanie. Możliwe jest także dokonywanie darowizn bezpośrednio na konto fundacji, szczegółowe informacje są na jej stronie: http://fundacjalelewela.pl/wesprzyj-nas/. Celem jest zebranie 8 tys. złotych.
Do masowych deportacji Polaków z ówczesnych zachodnich terenów Ukraińskiej SRR doszło w 1936 r. Z okolic Żytomierza, Winnicy i Chmielnickiego do Kazachstanu przesiedlono ponad 35 tys. osób. Po trwającej tygodniami podróży bydlęcymi wagonami trafiali na step, gdzie sami musieli budować sobie wioski. Gnieżdżąc się z początku w marnych ziemiankach, wielu z nich zmarło. Do lat 50. traktowani byli jak więźniowie i od swych wiosek mogli oddalać się tylko na kilka kilometrów. Dziś Polacy mieszkają głównie na północy Kazachstanu, a niektóre wioski są niemal w całości „polskie”. Zaledwie kilka tysięcy osób zdołało w ramach repatriacji przyjechać do Polski.
Co? Gdzie? Kiedy?
