Kiedy pacjent przegrywa

Po 22 latach wzorowej pracy stacje opieki śląskiej Caritas zostały bez kontraktu NFZ. W konkursie zwyciężyły firmy, które nie mają pielęgniarek, za to mają certyfikat zarządzania jakością ISO. Personel próbują werbować z… Caritas. Pierwsza stacja opieki Caritas powstała w 1992 r. w Dobrzeniu Wielkim koło Opola. Była to pierwsza niepubliczna praktyka pielęgniarska w Polsce. Jej praca wzorowała się na niemieckim modelu opieki nad chorym, zakładającym że najlepsza jest opieka w środowisku rodzinnym. Stacje prowadzą szeroką działalność: realizacja recept, odwiedziny i poradnictwo, zaopatrzenie gospodarstwa domowego. Pielęgniarki pomagają najczęściej osobom starszym, nierzadko samotnym, przewlekle chorym, niepełnosprawnym i matkom niemowląt.

Opieka na pięć z plusem

Dziś Caritas diecezji opolskiej zatrudnia 170 świetnie wykształconych pielęgniarek, przygotowanych do sprawowania opieki środowiskowej, długoterminowej i paliatywnej. – Novum jest ich daleko posunięta samodzielność – nie są one uzależnione od lekarza POZ. To stacje Caritas odkryły możliwości pielęgniarek, które są przecież filarem służby zdrowia, bo spędzają z pacjentem najwięcej czasu – mówi ks. Arnold Drechsler, dyrektor Caritas diecezji opolskiej, także współtwórca pierwszych stacji.

Każda pielęgniarka ze stacji opieki Caritas ma: umowę o pracę, samochód osobowy, telefon komórkowy, torbę z wyposażeniem zbliżonym do sprzętu karetki pogotowia i przyczepę sprzętu rehabilitacyjnego, m.in. automatyczne łóżka sterowane pilotem, materace przeciwodleżynowe, podnośniki wannowe i łóżkowe, krzesła toaletowe. W sumie 15 tys. urządzeń w Caritas jednej tylko diecezji opolskiej. Ten sprzęt chorzy mogą wypożyczać. – Sytuacja pacjentów na Opolszczyźnie jest nieporównanie lepsza niż w innych częściach kraju – ocenia ksiądz dyrektor.

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym (nr 31/2014) Artykuł w całości ukaże się na stronie po 20 sierpnia 2014 r.

Monika Odrobińska
fot. Caritas diecezji opolskiej
Idziemy nr 32 (464), 10 sierpnia 2014 r.