Msza święta pogrzebowa odprawiona została w kościele parafialnym w Bełżycach, po niej ciało płk. Rokickiego, w asyście wojskowej, pochowano na miejscowym cmentarzu.
Wojewoda lubelski Przemysław Czarnek przypomniał, że zmarły walczył w szeregach armii Lublin we wrześniu 1939 r., był żołnierzem Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich podczas okupacji, a po wojnie aktywnym społecznikiem, także wychowawcą młodzieży, którą uczył patriotyzmu i szacunku dla tradycji.
– Działalność płk. Rokickiego można nazwać zasiewem. Zasiał Pan Pułkownik zdrowe dobre ziarno miłości do ojczyzny, szacunku do przeszłości, czci dla naszych przodków, wielkich bohaterów, dzięki którym możemy dziś żyć w niepodległej, wolnej ojczyźnie – powiedział Czarnek.
– Chcę oddać hołd wielkiemu człowiekowi, wielkiemu Polakowi, wielkiemu żołnierzowi – dodał wojewoda.
Rokicki urodził się w 1917 r. we wsi Krężnica Okrągła pod Lublinem. Chodził do Szkoły Ogrodniczo-Szkółkarskiej w Lublinie. W latach 1937-1938 służył w kompanii łączności 3 Dywizji Piechoty Legionów w Zamościu. Po wybuchu wojny walczył w szeregach armii Lublin. 17 września 1939 r. został ranny pod Żółkiewką.
Od 1940 r., po powrocie w rodzinne strony, działał w konspiracji. W 1942 r. wstąpił do AK. Był więziony przez gestapo, bity. Potem służył do końca wojny w Batalionach Chłopskich.
W 1944 r. zgłosił się na ochotnika do wojska i został skierowany do 2. Frontowej Oficerskiej Szkoły Piechoty w Lublinie. Zawodową służbę pełnił do 1946. Ukończył studia ekonomiczne na KUL. Pracował w spółdzielczości i aktywnie działał społecznie wśród kombatantów. Był m.in. prezesem Stowarzyszenia b. Żołnierzy Batalionów Chłopskich, członkiem Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy wojewodzie lubelskim.
Przyczynił się do powstania wielu upamiętnień wydarzeń związanych z walką o wolną Polskę, m.in. do budowy Pomnika Obrońców Lublina w 1939 r., Pomnika Bohaterów Monte Cassino, Pomnika Powstańców Styczniowych.
Co? Gdzie? Kiedy?
