Górnoślązacy nie mówią, że pielgrzymują na Górę św. Anny, ale że idą na Anaberg lub do Świyntej Anny. To miejsce jest dla mieszkańców regionu tym, czym Jasna Góra dla wszystkich Polaków. Tu przecież rozstrzygnęło się pozytywnie dla polskich dążeń i nadziei III powstanie śląskie
– W 1918 r. nasz kraj odzyskał niepodległość, a Śląsk wywalczył ją sobie dopiero w 1921 r. Górnoślązacy chcieli przyłączenia swej małej ojczyzny do odrodzonej Polski. Kultywowali przecież polskie tradycje oraz mowę, która wyrażała się w gwarze śląskiej. Przez długi czas zaborów Polskę mieli w sercu. Był to dla nich trudny czas, bo kiedy przyszli Niemcy, oni musieli za swą polskość płacić, a kiedy nastała Polska, musieli się tłumaczyć ze swej niemieckości nowym władzom – tłumaczy Jan Planta, historyk z Muzeum Powstań Śląskich w Świętochłowicach.
Bitwa o Górę
Wojska niemieckie na Górnym Śląsku rozpoczęły kontrofensywę przeciwko powstańcom w maju 1921 r. Atak skierowany został na centrum frontu w rejonie Góry św. Anny.
– Batalia o Górę św. Anny rozgrywała się między 21 a 26 maja. Wtedy to powstańcy osiągnęli tzw. linię Korfantego, która dzieliła Górny Śląsk na część polską i niemiecką. Wojciech Korfanty dążył wówczas do szybkiego rozejmu, ale Niemcy nie chcieli na niego przystać. Szykowali ostre natarcie. Góra św. Anny miała im otworzyć drogę do największych miast Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. Po pięciu dniach krwawych walk bitwa została przez powstańców przegrana pod względem militarnym, ale na pewno nie politycznym – wyjaśnia Jan Planta.
Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 29 (667), 22 lipca 2018 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 1 sierpnia 2018 r.
Co? Gdzie? Kiedy?
