„IMIĘ BOGA” DZISIAJ
Jak mówią niektórzy, dziś po wejściu na posesję misji „Imię Boga” ma się gęsią skórkę. Dzwon wygrywa pieśni religijne, ludzie przechadzają się w zadumie, modlą się na różańcu, medytują. I choć teren przypomina rozległy, niezwykle zielony park z pięknymi krzewami ozdobnymi i drzewami palmowymi, jest to również dawny cmentarz, gdzie pochowane zostały siostry zakonne oraz żołnierze z wojny domowej. Położony przy zatoce plac otwiera nowoczesny i nieładny kościół Księcia Pokoju i otwarte dopiero w 2010 r. muzeum. Można w nim zobaczyć m.in. trumnę założyciela miasta, usłyszeć modlitwę Ojcze Nasz w języku Indian Timucuan i obejrzeć cenne historyczne dokumenty. Przewodniczki mówią z dużym szacunkiem o Menéndezie, wyjaśniając historię „o okrutnie zamordowanych hugenotach”.
Oprócz gigantycznego krzyża stoi tam trzykrotnie odbudowywana kaplica Matki Boskiej Karmiącej i Szczęśliwego Porodu (Shrine of Our Lady of la Leche y Buen Parto) z repliką rzeźby patronki matek i kobiet ciężarnych, czczoną w Hiszpanii od 1603 r. Replika jest tym cenniejsza, że oryginał z Madrytu spalili hiszpańscy komuniści w wojnie domowej w latach 30. XX w. Była to pierwsza kaplica ku czci Maryi (wybudowana w 1615 r.), gdzie Hiszpanie i Indianie modlili się po łacinie.
Na terenie dawnej misji postawiono również rustykalny ołtarz upamiętniający Mszę dziękczynną i wspólny posiłek Menéndeza z Indianami. Na prominentnym miejscu stoją figury księdza Francisco Grajalesa i świętych. Jest tam również pomnik ufundowany przez Rycerzy Kolumba upamiętniający niewinne ofiary aborcji. Znajduje się też tutaj katolicka świątynia obrządku bizantyjskiego z ikoną Matki Bożej Nieustającej Pomocy i kapliczka Maryi z Guadelupe. Jest gdzie się zatrzymać i co oglądać.
NAJSTARSZE ZABYTKI
Miasto może pochwalić się najstarszą parafią przy bazylice św. Augustyna z pięknymi malowidłami ściennymi przedstawiającymi historię miasta; także najstarszym cmentarzem katolickim, budynkiem i ulicą. Warty obejrzenia jest również najstarszy fort Castillo de San Marcos zbudowany w latach 1672-95 z kamiennych bloków z materiału zwanego coquina (skały będącej mieszanką sproszkowanych muszli i piasku, który w naturalny sposób scaliły się ze sobą). Fort ten nigdy nie został zdobyty w bitwie, być może dzięki temu, że mury z coquina pochłaniały energię kul armatnich, zatrzymując je w środku i w ten sposób je unieszkodliwiając.
W końcu w Saint Augustine nie można pominąć pięknej, malutkiej świątyni św. Fotiusza (patriarchy Konstantynopola) należącej do greckiego kościoła prawosławnego, z bizantyjskimi złoconymi freskami i kolekcją starych ikon. W kaplicy znajduje się również srebrny relikwiarz z fragmentami kości 18 świętych, w tym św. Piotra i Pawła oraz św. Mikołaja, podarowanymi miastu przez Watykan w 1984 r. W całym mieście znajduje się wiele perełek architektury końca XIX w., z których wiele sponsorował Henry Flagler, wspólnik Rockefellera, założyciel Standard Oil Company. Szczególnie warto zwrócić uwagę na witraże i okna Tiffany’ego w różnych kościołach tego miasta. Wędrując po wąskich, „europejskich” uliczkach, można czasem przystanąć pod palmą i poobserwować przebiegające po chodniku (też zrobionym z materiału coquina) malutkie jaszczurki. Na obiad wpaść na gołąbki do polskiej restauracji „Gaufre’s & Goods Inc.”, ulokowanej na najstarszej ulicy miasta. A potem pójść na lody do kawiarni Hidalgo, w której też wisi polska flaga, bo jej właścicielką jest Polka.
Czy w Saint Augustine może czegoś brakować do szczęścia? Nic dziwnego, że słoneczną Florydę, zwaną poczekalnią Pana Boga, wybierają bogatsi amerykańscy emeryci, aby tu spędzić starość. Warto wiedzieć, że to także cudne miejsce z katolicką duszą i bardzo bogatą historią. Takie miejsce, gdzie nawet pod palmą można odmawiać Różaniec.
 |
Natalia Dueholm |
Co? Gdzie? Kiedy?
