8 grudnia
niedziela
Marii, Światozara, Makarego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

To jest dla nas zaszczyt

Ocena: 0
1745

Postanowiłam jeszcze raz napisać o związanych z powstaniem warszawskim ludziach i sprawach.

Bo jest już rocznica 75. – trzy ćwiartki wieku! Mieliśmy i mamy niebywałe szczęście – dar od Pana Boga i zadanie zarazem – że bohaterowie naszej wolności żyli wśród nas. Byli naszymi rodzicami, dziadkami, profesorami, wychowawcami czy bohaterami naszych artykułów, reportaży i filmów.

Najstarsza autorka naszego tygodnika, pani Halina Cieszkowska ps. „Alika”, żołnierz Armii Krajowej, łączniczka w powstaniu, skończyła już 98 lat. Kiedy ten numer „Idziemy” będzie wysyłany do drukarni, prezydent RP będzie miał zaszczyt dekorować ją odznaczeniem państwowym. Tak, nie pomyliłam czasowników ani hierarchii: to prezydent będzie miał zaszczyt. To my wszyscy mamy zaszczyt mogąc ich – Powstańców Warszawskich z wielkiej litery, choć ortografia każe inaczej – słuchać, zapraszać na wieczory harcerskie i literackie, obdarowywać kwiatami i pomagać im. Wiemy wszyscy, my, urodzeni w pierwszych powojennych dekadach, że to wcale nie było kiedyś oczywiste. Ba! to była nawet całkiem poufna wiedza, kto wśród nauczycieli czy sąsiadów jest warszawiakiem i jest z powstania. Powoli, o wiele za wolno, szerzyła się ta wiedza w społeczeństwie, wydana stale na pastwę propagandy, która mówiła – a nawet brutalnie wrzeszczała – że jest jakoby inaczej. Że powstanie należy potępić i zamilczeć, a jego symbole zniszczyć.

Nie mogę więc nie wspomnieć o pomniku Powstańców Warszawskich w Słupsku, którego losy opisuję od 1981 r. Wtedy mogłam po raz pierwszy wiarygodnie opowiedzieć, co stało się z wymownym dziełem dłuta warszawskiego rzeźbiarza Jana Małety, którego do Słupska sprowadzili warszawiacy z ks. Janem Zieją na czele. Sprowadzili razem z płaskorzeźbą „Jezu, ratuj bo giniemy”, którą Jan Małeta rzeźbił w glinie jeszcze w dniach powstania w domu na Boernerowie, patrząc na płonące miasto. Płaskorzeźba – przetrwały takie w kilku warszawskich kościołach – pokazuje Chrystusa, który z krzyża patrzy na ginące miasto.

Na słupskim pomniku leżącego – umierającego? – powstańca żegna pocałunkiem biały orzeł, a nad nimi, na „warszawskim” czerwonym murze wisiała płaskorzeźba „Jezu, ratuj”. W roku bodaj 1962 „nieznani sprawcy” – zazwyczaj dobrze znani władzy – zerwali ją i zamiast niej powiesili herb Słupska. Po 1989 r. wróciła jej nędzna kopia, ale władze miasta nigdy nie podjęły prawdziwych działań renowacyjnych. I to w myśl zaleceń konserwatora zabytków – mimo różnych akcji, proponowanych także przez syna rzeźbiarza. Jak więc można nie myśleć, że tamta wroga wobec powstania propaganda wciąż robi swoje?

Musimy wciąż – każdy na własną rękę – dbać o ich pamięć tam, gdzie można: na grobach naszych bliskich i znajomych. Daleko nie wszyscy są przecież pochowani, na Powązkach, w Warszawie, Łodzi czy gdzieś indziej w Polsce. I musimy wciąż wymagać tego od ludzi, których także po to wybraliśmy. Muszą wiedzieć, że to jest dla nich zaszczyt – pokłonić się bohaterom i ich prochom.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Dziennikarz i publicystka, współautorka m.in. "Poradnika dla dziennikarzy i wydawców gazet lokalnych" oraz " Podstaw warsztatu dziennikarskiego", prowadzi zajęcia na Wydziale Dziennikarstwa UW, współtwórca i była, wieloletnia sekretarz redakcji tygodnika "Idziemy".

- Reklama -

NIEDZIELNY NIEZBĘDNIK DUCHOWY - 8 grudnia

II Niedziela Adwentu
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławiona jesteś między niewiastami

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): Łk 1, 26-38
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego) 
+ Komentarz „Idziemy” - Tylko im się wydawało?

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter