Wolno – nie wolno; jeszcze wolno, a może już nie… kategorie całkiem inne niż te, którymi kieruje się Jezus w scenie opisanej przez Łukasza.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: s. Joanna Ewa Koszałka FMA
Pierwsze czytanie: Kol 1, 21-23
Paweł wraca jakby do myśli sprzed hymnu, nawiązując do dzieła odkupienia dokonanego przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Z kosmicznego zakresu odkupienia – pojednać przez Niego i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach - przechodzi do konkretnej sytuacji Kolosan, pogan nawróconych na chrześcijaństwo. Mają oni udział w skutkach odkupienia, w Jego zwycięstwie nad złem, gdyż zostali zanurzeni przez chrzest w śmierć Chrystusa i Jego zmartwychwstanie. Stąd wezwanie do życia świętego i bez zarzutu. Do pokonywania zła w sobie – w myśleniu i czynach. Dzisiaj te same słowa skierowane są do nas. Zamierzone przez Boga uświęcenie zależy jednak od naszej współpracy, czyli od wierności Ewangelii. Jesteśmy świadomi słabości i skłonności do zła, wystarczy prześledzić obszary, w jakich upadamy regularnie, mimo postanowień i wysiłków. Ciągle jednak dostajemy szansę, aby powstać „nie siłą, nie mocą naszą, lecz mocą Ducha Świętego”, jak śpiewamy w czasie modlitewnego czuwania. Wiarę w ostateczne zwycięstwo niech podtrzymuje w nas nadzieja, która zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych, jak napisał św. Paweł do Rzymian (Rz 5,5).
Psalm responsoryjny - Ps 54 (53), 3-4. 6 i 8
Ta lamentacja pasuje do każdej trudnej sytuacji, w jakiej możemy się znaleźć. Jeżeli zwracamy się do Boga, zakładamy, że słyszy nasze wołanie. Zaufajmy równocześnie, że On wie lepiej, że zawsze chce naszego dobra i nie narzucajmy Mu naszego rozwiązania.
Ewangelia - Łk 6, 1-5
Wolno – nie wolno; jeszcze wolno, a może już nie… kategorie całkiem inne niż te, którymi kieruje się Jezus w scenie opisanej przez Łukasza. Można by podpisać ten obraz: Wolność Syna. Wie, kim jest. Szabat należy do Boga, więc należy także do Niego. Syn Człowieczy jest bowiem świadomy, że nie przekracza ani Prawa, ani szabatu. On je wypełnia. Nie robi niczego „przeciwko”, wszystko czyni „dla”. Oburzonym i zgorszonym powie wyraźnie, że szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu (Mk 2,28a). Zrozumie to później św. Paweł i wytłumaczy: Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo.[…] miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa. (Rz 13,8.10b).
Co? Gdzie? Kiedy?
