Program na życie
Żyjemy w trudnym i przełomowym okresie dziejów Kościoła i świata, co uzasadnia pilną potrzebę głoszenia miłosierdzia jako wynikającej ze wszechmocy miłosiernej miłości Boga. „Główną belką, na której wspiera się życie Kościoła, jest miłosierdzie. Wszystko w działaniu duszpasterskim Kościoła powinno zostać otulone czułością, z jaką kieruje się do wiernych; nic też z jego głoszenia i z jego świadectwa ukazanego światu nie może być pozbawione miłosierdzia” (nr 10). Nasuwa się wizerunek miłosiernego ojca z obrazu Rembrandta ilustrującego przypowieść o synu marnotrawnym: ojciec czule obejmuje grzesznego syna, jedna jego dłoń jest ojcowska, a druga matczyna. W ten sposób znakomity artysta wskazał na potrzebę czułości w okazywaniu miłosierdzia i przebaczenia.
Wyznaczając drogę Kościoła podczas Nadzwyczajnego Jubileuszu, papież Franciszek wyszczególnił kilka form skutecznej odnowy duchowej, przedstawiając je jako „program na życie, który jest trudny, ale zarazem bogaty w radość i w pokój” (nr 13). Najpierw zaleca nastawienie na słuchanie słowa Bożego. „To oznacza odzyskanie na nowo wartości ciszy, aby móc medytować słowo, które jest do nas zwrócone. W ten sposób możliwa jest kontemplacja miłosierdzia Boga i przyjęcie go jako własnego stylu życia” (nr 13).
Jako szczególny znak w Roku Świętym papież traktuje pielgrzymkę, będącą „ikoną drogi, którą każda osoba przemierza w czasie swojej egzystencji. Życie jest pielgrzymką, a istota ludzka to viator, pielgrzym, który przemierza drogę aż do osiągnięcia pożądanego celu” (nr 14). Wzgląd na to sugeruje, by prawidłowo rozumieć i przeżywać pielgrzymowanie jako zjawisko odmienne niż turystyka, a nawet turystyka religijna. Pielgrzymowanie obejmuje bowiem również odważną podróż do własnego wnętrza i prowadzi do nawrócenia.
Ważnym etapem jubileuszowej drogi chrześcijanina jest wzgląd na słowa Jezusa, który mówi, aby nie sądzić i nie potępiać. W bulli Misericordiae vultus czytamy: „Ludzie bowiem z ich osądem zatrzymują się zwykle na tym, co zewnętrzne, podczas gdy Bóg patrzy na to, co w środku. Jakież zło czynią słowa, które są spowodowane uczuciami zazdrości i zawiści!” (nr 14). Jest to szerokie pole dla głębokiej refleksji, której owocem ma być powstrzymywanie się od robienia rachunku sumienia innym, a skoncentrowanie na własnej ułomności i grzeszności. Papież nadmienia: „Nie sądzić i nie potępiać znaczy również, pozytywnie rzecz ujmując, umieć dostrzec dobro, które jest w każdej osobie, i nie pozwolić na to, aby cierpiała ona z powodu naszego częściowego osądzenia i naszej zarozumiałości znajomości wszystkiego” (nr 14).
Istotnym sposobem wyrażania miłosierdzia jest przebaczenie i dawanie. Skoro doznajemy miłosierdzia od Boga, który niestrudzenie nam przebacza, wejście na drogę przebaczania innym ma ścisły związek z piątą prośbą Modlitwy Pańskiej: „i odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. Na przedłużeniu tej postawy znajduje się dawanie. Bóg „daje wszystko z siebie samego, zawsze, za darmo, i nie prosząc o nic w zamian. Przychodzi nam z pomocą, kiedy Go wzywamy” (nr 14). Pomoc, którą Bóg okazuje, ma nade wszystko charakter duchowy: „On przychodzi, aby wybawić nas od słabości, w których żyjemy. Jego pomoc sprawia, że potrafimy dostrzec Jego obecność i odczuć Jego bliskość”. Chrześcijanin nie może w dawaniu poprzestać tylko na wymiarze materialnym. Sedno etyki chrześcijańskiej polega na naśladowaniu Boga: „Dzień za dniem, dotknięci przez Jego współczucie, możemy również i my być współczujący dla wszystkich” (nr 14).
Wzywając do „otwarcia serc na tych wszystkich, którzy żyją na najbardziej beznadziejnych peryferiach egzystencjalnych, które tak często świat stwarza w sposób dramatyczny” (nr 15), papież Franciszek napisał: „Jest moim gorącym życzeniem, aby chrześcijanie przemyśleli podczas Jubileuszu uczynki miłosierdzia względem ciała i względem ducha. Będzie to sposobem na obudzenie naszego sumienia, często uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa, a także umożliwi nam coraz głębsze wejście w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są uprzywilejowani dla Bożego miłosierdzia. Przepowiadanie Jezusa przedstawia te uczynki miłosierdzia, abyśmy mogli poznać, czy żyjemy tak jak Jego uczniowie, czy też nie” (nr 15).
Zadania na Rok Miłosierdzia
1. słuchać słowa Bożego
2. odprawić pielgrzymkę
3. nie sądzić i nie potępiać
4. przebaczać i dawać
5. przemyśleć uczynki miłosierdzia względem ciała i względem ducha
 |
ks. prof. Waldemar Chrostowski |
Co? Gdzie? Kiedy?
