W stanie wojennym w czasie obchodów pierwszomajowych dochodziło do demonstracji przeciwko władzy, często tłumionych przez ZOMO. Manifestantów zatrzymywano i stawiano przed nieistniejącymi już kolegiami ds. wykroczeń, które dotkliwie karały ich grzywnami lub aresztem. W stanie wojennym i w latach następnych to właśnie 1 maja, w dniu św. Józefa Rzemieślnika, organizowano Msze dla świata pracy. Kiedy od 1989 r. pochody przestały być przymusowe, liczebność ich uczestników zmalała wielokrotnie, a dziś obchody pierwszomajowe należą raczej do lokalnego folkloru i organizowane są przez nieliczące się na scenie politycznej środowiska.
W NAUCZANIU PAPIEŻY
Pius XII, który ustanowił święto św. Józefa Rzemieślnika, był wielkim czcicielem św. Józefa. Mówił o nim w wielu przemówieniach i homiliach kierowanych do młodych małżeństw, Akcji Katolickiej czy do Kongresu Chrześcijańskich Stowarzyszeń Włoskich Robotników. Tym ostatnim w 1945 r. powiedział: „Najskuteczniejszy zaczyn – moglibyśmy nawet powiedzieć jedyny skuteczny zaczyn – ów zmysł solidarności, ta gwarancja sprawiedliwości społecznej i pokoju, znajduje się w duchu Ewangelii i płynie z serca Boga-Człowieka, Zbawiciela świata. Pewne jest, że żaden robotnik nie był nigdy w sposób równie doskonały i pełny przepełniony tym zaczynem jak ten, który dzielił z Chrystusem dom i warsztat pracy – Jego przybrany ojciec, św. Józef”.
W dalekiej przeszłości, w 1479 r., papież Sykstus IV wprowadził święto św. Józefa do brewiarza i mszału rzymskiego, a papież Grzegorz XV w 1621 r. rozszerzył je na cały Kościół. Na prośbę przełożonych generalnych 43 zakonów bł. Pius IX w 1847 r. ustanowił osobne święto Opieki św. Józefa nad Kościołem Chrystusowym, a później ogłosił go patronem Kościoła powszechnego. Św. Pius X podniósł święto do rangi uroczystości I klasy, a także zatwierdził Litanię do św. Józefa do publicznego odmawiania. Leon XIII w 1889 r. wydał pierwszą w dziejach Kościoła encyklikę poświęconą św. Józefowi. Papież Benedykt XV do Mszy wotywnej o św. Józefie dodał osobną prefację. Święto Opieki św. Józefa nad Kościołem zniósł papież Pius XII, a w jego miejsce ustanowił dzień 1 maja świętem I klasy św. Józefa Rzemieślnika. Po reformie liturgii dokonanej po Soborze Watykańskim II obniżono rangę tegoż święta do wspomnienia dowolnego.
Wielokrotnie do postaci św. Józefa w Święto Pracy wracał św. Jan Paweł II. „Dziś, w dniu Święta Pracy i liturgicznego wspomnienia świętego Józefa rzemieślnika, upraszam całym sercem jego opieki dla tych, których życie upływa na pracy, oraz dla tych, którzy niestety są jej pozbawieni; wzywam też wszystkich, by codziennie modlili się do przybranego ojca Jezusa – pokornego, prostego rzemieślnika – o to, ażeby za jego pomocą każdy chrześcijanin wnosił w życie swój wkład pilnej pracy i radosnej komunii” – mówił papież Polak 1 maja 1984 r. w Rzymie. Jan Paweł II poświęcił św. Józefowi swoją adhortację apostolską „Redemptoris custos” (1989).
W liście apostolskim „Patris corde”, opublikowanym 8 grudnia 2020 r., w 150. rocznicę ogłoszenia św. Józefa patronem Kościoła powszechnego, papież Franciszek napisał: „Święty Józef był cieślą, który uczciwie pracował, aby zapewnić utrzymanie swojej rodzinie. Od niego Jezus nauczył się wartości, godności i radości tego, co znaczy móc spożywać chleb, który jest owocem własnej pracy.
W naszych czasach, w których praca zdaje się stanowić ponownie pilne zagadnienie społeczne, a bezrobocie osiąga niekiedy zdumiewający poziom, nawet w tych krajach, gdzie od dziesięcioleci doświadcza się pewnego dobrobytu, konieczne jest zrozumienie z odnowioną świadomością znaczenia pracy, która nadaje godność i której nasz Święty jest przykładnym patronem”. W ubiegłym roku obchodziliśmy także w Kościele Rok św. Józefa.
Co? Gdzie? Kiedy?
