Nie chodzi o ziemskie rozumienie władzy. Chodzi o miłość, której drugie imię brzmi: służba. Serce Boże jest symbolem i żywym obrazem nieskończonej miłości Jezusa Chrystusa, która nas pobudza do odwzajemnienia się również miłością. Jestem (u)kochany i dlatego pragnę kochać. Prawdziwa miłość zawiera się w darze z samego siebie. Tak więc, czytamy dalej w encyklice, jest rzeczą najzupełniej odpowiednią poświęcenie się Temu Najświętszemu Sercu, czyli oddanie się Jezusowi. Św. Ignacy Loyola w „Ćwiczeniach duchowych”, w znanej, wręcz sztandarowej medytacji o wołaniu Króla tak podsumowuje: „Rozważyć, że wszyscy ludzie, mający rozsądek i zdrowy rozum, ofiarowaliby się całkowicie na trud razem z Chrystusem”.
KORZYŚĆ POŚWIĘCENIA
Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą… Jaką korzyść z tego mieć będziemy? Papież Leon XIII pisze tak: „(…) ci, którzy znają i kochają Jezusa Chrystusa, odczują w sobie wyraźnie wzrost wiary i miłości. Ci, którzy Go również znają, ale nie dbają o zachowanie Jego praw i przykazań, będą mogli zaczerpnąć z Tego Serca ogień dla rozpalenia w sobie wygasłej miłości. Dla tych wreszcie nieszczęśliwych, którzy żyją jeszcze w ciemnościach zabobonu, będziemy prosić wszyscy razem o pomoc z nieba”.
Treścią tej prośby (dla nas i dla innych) mogą być słowa autora „Ćwiczeń duchowych”: „prosić o dogłębne poznanie Pana, który dla mnie stał się człowiekiem, abym go więcej kochał i więcej szedł w jego ślady”. Im bardziej poznam, tym mocniej kocham i lepiej naśladuję i tak aż do ostatniego tchnienia, bo niezgłębione są tajemnice Jezusa, tajemnice Bożego Serca. A wszystko to po to, by „osiągnąć życie wieczne”, a to jest celem ostatecznym, dla którego człowiek został stworzony i odkupiony.
Tego poświęcenia dokonują przez wieki synowie i córki narodu polskiego. Obrazuje to mozaika w bazylice Serca Bożego usytuowana w prezbiterium. W centrum znajduje się Jezus Chrystus, Serce Boże – Centrum Wszechświata, Alfa i Omega. Ku Niemu zmierzają wszelkie stany, powołania i drogi życiowe, bogaci i biedni, wykształceni i prości, kapłani i zakonnicy, królowie i poddani, ojcowie i matki, dzieci i dziadkowie.
I znajdują się oni pośród tych, którzy – jak pisze Ignacy Loyola – „chcieliby więcej [Go] kochać i odznaczyć się we wszelakiej służbie swego Króla wiecznego i Pana wszech rzeczy, nie tylko ofiarują się całkowicie na trud, ale i złożą z siebie ofiarę większej wartości i większej wagi”. Nie wzdrygną się w słowach poświęcenia, mówiąc: „Odwieczny Panie wszystkich rzeczy! Oto przy twej łaskawej pomocy składam ofiarowanie swoje w obliczu nieskończonej Dobroci twojej i przed oczami chwalebnej Matki twojej i wszystkich świętych dworu niebieskiego, [oświadczając], że chcę i pragnę i taka jest moja dobrze rozważona decyzja, jeśli to tylko jest ku twojej większej służbie i chwale, naśladować Cię w znoszeniu wszystkich krzywd i wszelakiej zniewagi i we wszelkim ubóstwie, tak zewnętrznym jak i duchowym, jeśli tylko najświętszy Majestat twój zechce mię wybrać i przyjąć do takiego rodzaju i stanu życia”.
W Wielki Piątek zapraszamy każdego do osobistego aktu poświęcenia się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa – tak od serca do Serca. Natomiast w Niedzielę Miłosierdzia niech małżeństwa, rodziny i wspólnoty dokonają tego aktu we wspólnej modlitwie poświęcenia tymi lub innymi słowami:
Najświętsze Serce Jezusa, objawiłeś życzenie swoje św. Marii Małgorzacie, że chcesz panować w chrześcijańskich rodzinach. Przychodzimy więc dzisiaj, by uznać całkowite panowanie Twoje nad naszą rodziną. Chcemy odtąd Twoim życiem żyć, chcemy w sobie te cnoty pielęgnować, za które już tu na ziemi pokój obiecałeś, chcemy daleko od siebie odeprzeć ducha tego świata, na którego rzuciłeś przekleństwo.
Panuj więc nad naszym rozumem przez prostotę wiary, panuj też przez swą miłość nad sercami naszymi, które niech całkowicie nią zapłoną. Chcemy je w Twojej żarliwej miłości utrzymywać przez częste przyjmowanie Komunii św.
Racz, Boskie Serce, przewodzić naszym zebraniom, błogosław nasze duchowne i doczesne przedsięwzięcia, rozpraszaj nasze troski, uświęcaj nasze pociechy i łagódź nasze cierpienia. Gdyby zaś który z nas miał kiedyś nieszczęście Cię zasmucić, to przypomnij mu, że Ty, Serce Jezusowe, jesteś dobrotliwe i miłosierne dla grzeszników żalem przejętych. A gdy przyjdzie godzina rozłąki, gdy śmierć przyjdzie i okryje nas żałobą, chcemy wszyscy, tak ci, co umierają, jak ci, co na tym świecie zostają, poddać się Twym odwiecznym wyrokom. Chcemy pocieszać się tą myślą, że przyjdzie dzień, kiedy cała nasza rodzina, w niebie złączona, na zawsze sławę Twoją i Twe dobrodziejstwa wychwalać będzie.
Niepokalane Serce Maryi i chwalebny Patriarcha, Józef św., niech Ci przedłożą to poświęcenie, a nam je przypominają przez wszystkie dni życia naszego. Niech żyje Serce Jezusa, naszego Króla i Ojca. Amen.
Co? Gdzie? Kiedy?
