Około 593 r., kierując się typowo irlandzkim ideałem ascetycznym, zwanym peregrinatio pro Christo tzn. pielgrzymowanie dla Chrystusa, opuścił Irlandię i wraz z 12 towarzyszami podjął dzieło misyjne na kontynencie europejskim. Przez Brytanię i Kanał La Manche dotarł z nimi na teren dzisiejszej Francji. Tam założył opactwa w Annegray, Luxeuil oraz w Fontaines. W Luxeuil napisał dla swych uczniów surową regułę, która przez jakiś czas w Europie była bardziej rozpowszechniona od reguły św. Benedykta. Nieustępliwość Kolumbana w każdej kwestii moralnej, zwłaszcza upomnienia kierowane do króla Teodoryka za niemoralne prowadzenie się, wywołała szereg intryg na szczeblu politycznym i religijnym, co skończyło się wydaleniem Kolumbana i większości jego towarzyszy z terenów dzisiejszej Francji. Przez Alpy udali się więc do Italii, gdzie zostali życzliwie przyjęci przez dwór Longobardów. Tam Kolumban w 613 r. założył klasztor w Bobbio w dolinie Trebbi i włączył się aktywnie w walkę z herezją arianizmu. Zmarł 23 listopada 615 r. w Bobbio.
„Dzięki swej energii duchowej, swej wierze, swej miłości do Boga i do bliźniego stał się rzeczywiście jednym z Ojców Europy. Również dziś pokazuje nam, gdzie znajdują się korzenie, na których może odrodzić się nasza Europa” – mówił o nim w jednej ze swoich katechez Benedykt XVI.
| Wojciech Świątkiewicz |
Co? Gdzie? Kiedy?
