Martyrologium Rzymskie wspomina 27 października pierwszą Gwatemalkę wyniesioną na ołtarze.
Urodziła się w 1820 r. w Quetzaltenango w rodzinie głęboko religijnej. Na chrzcie otrzymała imię Vincenta. W 15. roku życia zapoznała się z działalnością Zgromadzenia Sióstr Betlejemitek Córek Serca Jezusa, do którego wstąpiła po dwóch latach. W 1838 r. przywdziała habit zakonny i przyjęła imię Maria od Wcielenia Serca Jezusa. Klasztor w mieście Gwatemala, do którego wstąpiła, należał do jurysdykcji zakonu Szpitalnego Braci Betlejemitów, założonego przez św. Piotra de Betancura. Zredagowała konstytucje zakonne, przeprowadziła reformę macierzystego klasztoru i rozpoczęła odnowę zgromadzenia, co ożywiło jego działalność. W 1861 r. otworzyła nowy klasztor w rodzinnej miejscowości Quetzaltenango. Szerzyła nabożeństwo do Jezusa Eucharystycznego i modlitwę wynagradzającą za grzechy.
Gdy rząd w Gwatemali rozpoczął prześladowania katolików, w 1877 r. przeniosła się do Kostaryki, gdzie założyła dwie szkoły i doczekała się licznych powołań. W 1886 r. rozpoczęła działalność w Ekwadorze. Tam też zmarła po upadku z konia. Dziś siostry jej zgromadzenia są obecne w 13 krajach.
Beatyfikował ją Jan Paweł II 4 maja 1997 r. W homilii przypomniał m.in. jej słowa: „Niech przepadnie wszystko, ale nie miłość”.
Co? Gdzie? Kiedy?
