Archanioł w Miejscu Piastowym

W miejscu, gdzie dziś jest parking, w 1895 r. ks. Markiewicz postawił drewniany dom dla stu wychowanków, trzy lata później kolejny – ceglany, dwupiętrowy, dla dwustu. Budowali go wspólnie wychowawcy i wychowankowie. Obecnie mieści się w nim klasztor księży michalitów, na dole księgarnia, biura, muzeum misyjne, poradnia rodzinna. W latach 1908–1909 obok niego powstał kolejny gmach, przeznaczony na szkołę rzemiosł i warsztaty. Rytm dnia w prowadzonych tu placówkach wyznaczała poranna Msza święta, bo – jak mawiał ks. Markiewicz – najlepszym wychowawcą jest Chrystus przyjęty w Komunii świętej, a najważniejsze zasady życia streszczały się w słowach przejętych od ks. Bosko: powściągliwość i praca – w wymiarze duchowym, fizycznym i intelektualnym. Uczono tu zawodów rzemieślniczych, stolarstwa, krawiectwa, ogrodnictwa, uprawy winorośli, pszczelarstwa, wikliniarstwa – wszystkiego, co dawało konkretny fach. Wykształcenie zapewniało chłopcom nobilitację życiową i społeczną, a fakt ukończenia szkoły w Miejscu Piastowym był świetną rekomendacją. Obecnie w tym budynku mieści się Michalicki Zespół Szkół Ponadpodstawowych im. ks. Bronisława Markiewicza. To nowoczesna placówka z jedenastoma oddziałami (są tu m.in. klasy mundurowe, petrochemiczne, informatyczne), świetnie wyposażonymi pracowniami, w której uczy się 740 uczniów.

Ksiądz Bronisław Markiewicz podczas pobytu w Miejscu Piastowym objął opieką ponad 2 tys. dzieci. Zmarł 29 stycznia 1912 r., w 2005 r. został beatyfikowany. Zgromadzenia przez niego założone zostały kanonicznie zatwierdzone w 1921 (męskie) i 1928 r. (żeńskie).

SANKTUARIUM

Kiedy ks. Markiewicz zamawiał u krakowskich rzeźbiarzy figurę Matki Bożej Królowej Korony Polskiej, prosił ich, by przed rozpoczęciem pracy się wyspowiadali, bo wierzył, że każde zadanie, by było owocne, należy wykonywać z czystym sercem. Wymarzony przez niego kościół został wybudowany dopiero w latach 1931–1935, według projektu Jana Sasa-Zubrzyckiego. W ołtarzu głównym umieszczono figurę Matki Bożej Królowej Polski. Do rangi sanktuarium został podniesiony w 2007 r. W późniejszym okresie dobudowano dwie kaplice – po prawej Matki Bożej Fatimskiej, z Jej cudowną figurą, koronowaną na prawie papieskim, po lewej ku czci św. Michała Archanioła. Po prawej stronie głównego ołtarza znajduje się ołtarz z relikwiami bł. Bronisława, w jego nastawie – płaskorzeźba autorstwa Wincentego Kućmy, przedstawiająca błogosławionego w otoczeniu michalitek, michalitów i wychowanków. Wprost ze świątyni można przejść do muzeum poświęconego Założycielowi Księży Michalitów.

Obaj patroni sanktuarium to potężni wstawiennicy, dlatego czwartki w sanktuarium są „Markiewiczowskie”, a wtorki – „Michałowe”. Odpust jest tu obchodzony 30 stycznia, we wspomnienie bł. ks. Markiewicza, oraz 29 września – w święto Michała Archanioła. Od października do maja w pierwsze soboty miesiąca do Miejsca Piastowego tysiące osób przyciągają nabożeństwa fatimskie, odprawiane od 1979 r., obecnie przed ołtarzem polowym. Trudno dziś policzyć wszystkich, którzy dzięki modlitwie w tym miejscu wytrzeźwieli, i rodziny, które dzięki temu zostały odbudowane. Comiesięczne spotkania duszpasterstwa trzeźwości, rekolekcje dla osób uzależnionych i współuzależnionych, pielgrzymki przychodzące tu w tej intencji, słynne „podkarpackie wesela bez toastu” i takież same sylwestry przynoszą owoce.

Ze szczytu frontowej ściany sanktuarium św. Michał Archanioł wyrzeźbiony przez prof. Kućmę zdaje się patrzeć na wszystkich tu przybywających i na pomnik człowieka, który uwierzył obietnicy anioła, zaufał bez reszty Bogu i wszędzie, gdzie Bóg go posłał, zmieniał świat na lepszy.