Wszyscy zakonnicy należeli do Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusowego, a zginęli podczas prześladowania religijnego w okresie hiszpańskiej wojny domowej. Uroczystości przewodniczył kard. Angelo Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
Wybuch hiszpańskiej wojny domowej w lipcu 1936 r. zastał ks. Antoniego Arribasa Hortingüelę i jego sześciu współbraci w niższym seminarium, jakie zgromadzenie posiadało w Canet de Mar, małej miejscowości w pobliżu Barcelony. Zajmowali się tutaj przede wszystkim formacją kandydatów do kapłaństwa.
Republikanie natychmiast wypędzili zakonników z seminarium. Wobec grożącej im śmierci podzielili się oni na małe grupy, szukając schronienia u rodziny i przyjaciół. Siedmiu zakonników postanowiło przedostać się do Francji. 28 września, wyczerpani i głodni, dotarli do miejscowości Begudá. Tutaj padli jednak ofiarą zdrady i zostali wydani republikanom.
Następnego dnia wszyscy zostali rozstrzelani w Serinyá. Oprawcy zmusili miejscowe rodziny katolickie, aby pochowały zakonników. Najmłodszy z nich miał zaledwie 20 lat, najstarszy – 28. Do historii przeszli jako “męczennicy z Canet de Mar”.
Proces beatyfikacyjny rozpoczął się bardzo późno, bo dopiero w 1995 r. Wcześniej nie pozwalała na to sytuacja polityczna w Hiszpanii, a przede wszystkim w Katalonii.
.jpg&w=624&h=543 "Dramat zawierzenia. Jak święci ratują nas przed jałowością życia?")
