Pod hasłem „Eva – sympozjum o życiu” odbyło się w dniach 30 listopada-2 grudnia w mieście Panvel koło Bombaju sympozjum na temat godności ludzkiej i kultury życia, zorganizowane przez syromalabarską eparchię (diecezję) Kalyan.
Wzięło w nim udział ok. 200 delegatów – biskupów, duchownych i świeckich – z ponad 22 diecezji indyjskich i z zagranicy.
Spotkanie otworzył konsekrowany dwa tygodnie temu syromalabarski biskup kurialny Sebastian Vaniyapurackal w obecności biskupa Kalyanu – Thomasa Elavanala.
Zdaniem organizatorów całego przedsięwzięcia, „społeczeństwo, w którym żyjemy”, staje w obliczu nowych i narastających zagrożeń dla godności życia, jednostek i rodzin, „zwłaszcza wtedy, gdy życie jest kruche i bezbronne”. Uczestnicy obrad potwierdzali, że wysłuchali i przyjęli zalecenia IV zgromadzenia arcybiskupiego swego Kościoła, które zachęcało diecezje i eparchie do „znajdowania bardziej konkretnych sposobów wspierania życia i ochrony małżeństwa”.
W czasie konferencji dr Pascoal Carvalho – członek-korespondent Papieskiej Akademii Życia – przedstawił własną analizę „Niepokoje etyczne a zagadnienie końca życia”. Przypomniawszy orędzie Franciszka sprzed kilku tygodni do Akademii, mówca poruszył niektóre sprawy lekarskie i etyczne. Wspomniał m.in. o uporczywym leczeniu, określanym jako „nadmiar gorliwości” przy niektórych terapiach, które są wyraźnie nieskuteczne, o śmierci, której jednak nie należy mylić ze śpiączką, podczas której pacjent może jeszcze okazywać pewne funkcje życiowe i czynność mózgu i wreszcie o pojmowaniu cierpienia jako cennego daru. Mówca przypomniał, że dla Kościoła katolickiego ból znajduje swe „prawdziwe znaczenie w Jezusie Chrystusie”, który przez swe męki odkupił człowieka.
Dr Carvalho podkreślił, że „Kościół katolicki uważa, iż nie należy utrzymywać osoby ludzkiej przy życiu za wszelką cenę, ale trzeba raczej je zakończyć, gdy jest ono jednym tylko bólem i cierpieniem”. Co więcej, „gdy nadchodzi ów kres, trzeba zaakceptować własne ograniczenia i powierzyć tę osobę Bogu”, towarzysząc jej „z miłością” i taką terapią, która ograniczy jej cierpienie – oświadczył członek Papieskiej Akademii Życia.
Sympozjum w Panvelu zorganizowała eparchia Kalyan przy wsparciu synodalnej komisji ds. rodziny, świeckości i życia katolickiego Kościoła syromalabarskiego.
Jest to jeden z dwóch katolickich Kościołów wschodnich, istniejących w Indiach (drugim jest Kościół syromalankarski) i również jednym z dwóch, należących do chaldejskiej, czyli wschodniosyryjskiej tradycji liturgicznej (wraz z Kościołem chaldejskim). Chrześcijanie malabarscy swymi początkami sięgają czasów apostolskich a za swego założyciela uważają św. Tomasza Apostoła, który na terenie dzisiejszych Indii Południowo-Zachodnich miał prowadzić działalność misyjną i tam ponieść śmierć męczeńską na przełomie I i II wieku.
Od końca XVI stulecia (z przerwami) część wiernych tego Kościoła utrzymuje łączność ze Stolicą Apostolską i papieżem, a od 16 grudnia 1992 ma on rangę arcybiskupstwa większego Ernakulam-Angamaly. Obecnie w jego skład wchodzą 4 metropolie i 31 eparchie (wraz z egzarchatami), głównie w stanie Kerala a także w innych częściach Indii oraz w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Liczbę katolików syromalabarskich ocenia się na ponad 3,6 mln.
Co? Gdzie? Kiedy?
