O Kościele po męsku

Mamy sporo sygnałów o aktywizowaniu się mężczyzn w Kościele. Co to znaczy?

W zachodniej cywilizacji dochodzi do przewartościowania postaw młodych ludzi, co zaczyna być widoczne także w Polsce. Stawiając diagnozę w adhortacji „Ecclesia in Europa”, Jana Paweł II pisał, że młodzi ludzie mają trudności z podejmowaniem decyzji dotyczących całego ich życia, niezależnie od tego, czy chodzi o wybór małżeństwa, życia zakonnego czy kapłaństwa. Nie dotyczy to jednak całej populacji młodzieży. Raczej widziałbym tutaj zachodzącą polaryzację postaw.

Wielu świeckich mężczyzn szuka swojego miejsca w Kościele. Oczywiście, jeśli wejdziemy do świątyni w czasie Adoracji Najświętszego Sakramentu, łatwo dostrzeżemy, że około 80 proc. obecnych stanowią kobiety. Często mężowie nie odnajdują się w tej samej duchowości, co ich żony. Nie zawsze jednak uprawniony jest wniosek, że są mniej pobożni; ich pobożność przejawia się inaczej. Na ogół ma bardziej zinstytucjonalizowany charakter. Często przybiera formę jakiejś zewnętrznej aktywności.

W przeszłości istniały w Kościele w Polsce zinstytucjonalizowane formy takiego działania, jak np. Sodalicja Mariańska, Akcja Katolicka, Rycerstwo Niepokalanej, jednak albo zanikły, albo zostały zmarginalizowane, po części również za sprawą represyjnego systemu komunistycznego. Spojrzenie na Zakon Rycerzy Kolumba, największą organizację pozarządową na świecie, której założyciel niedawno został beatyfikowany, pokazuje, że te formy się nie zestarzały, a jedynie podlegają naturalnej ewolucji.

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu drukowanym
Idziemy nr 47 (787), 22 listopada 2020 r.
całość artykułu zostanie opublikowana na stronie po 09 grudnia 2020