Chrzest

Z pewnością ani tej uroczystości, ani tego momentu nikt z nas nie pamięta, ale… może została ona zatrzymana w obiektywie aparatu fotograficznego lub kamery. Jeśli nie, to z pewnością znamy ten moment z opowiadań naszych najbliższych.

Co najważniejsze, tuż przed samym momentem chrztu wiarę w Pana Boga wyznali nasi rodzice (opiekunowie), gdyż chrzest, który został nam udzielony, otrzymaliśmy w wierze naszych rodziców. Jakże to wyjątkowe: weszliśmy do Kościoła wprowadzeni przez naszych najbliższych. Wkroczyliśmy na drogę wiary, po której oni już idą. Weszliśmy w ślady, które oni już zrobili. Czy trwamy w tym, co otrzymaliśmy? Czy jesteśmy wierni wierze tych, którzy byli przed nami? Czy wiarą, którą otrzymaliśmy, dzielimy się z tymi, którzy idą po nas? To ważne pytania, na które szczególnie dziś – w Niedzielę Chrztu Pańskiego – warto sobie odpowiedzieć.

Nasz chrzest nawiązuje do chrztu, który Jezus otrzymał od Jana nad rzeką Jordan, u progu swojej publicznej działalności. Do Jana – człowieka pustyni odzianego w sierść wielbłąda – przychodziły tłumy, by słuchać i przyjąć chrzest nawrócenia. Wśród tych, którzy przyszli, był i Jezus z Nazaretu, który w duchu pokory wchodzi do Jordanu i przyjmuje chrzest, który otwiera niebiosa. To poprzez ten chrzest, przez wejście w wody Jordanu, Jezus ukazuje się ludowi jako Syn Boży – wyczekiwany i zapowiadany Mesjasz. „[…] rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie!”. To po tym wydarzeniu Jezus, umocniony Duchem Świętym, idzie głosić w publicznej działalności to, co usłyszał od swojego Ojca. Idzie wzywać do nawrócenia i chrzcić Duchem Świętym.

Przyjmując chrzest, weszliśmy w wiarę naszych przodków, ale i w historię Kościoła rzymskiego – jednego, świętego, powszechnego i apostolskiego, jak mówimy w Credo. Weszliśmy na drogę zbawienia, a krocząc po śladach tych, którzy byli przed nami – których Kościół stawia nam za wzór – możemy mieć pewność zbawienia. Niedziela chrztu Jezusa ma pobudzić nasze serca do głębokiego dziękczynienia za dar wejścia w Kościół, ale także za wiarę, którą otrzymaliśmy od tych, którzy byli przed nami. Mamy dziś także modlić się za tych, którzy uczyli nas wiary i wskazywali, jak kroczyć po drogach świata, nie zapominając o wieczności.