Zaskoczeni!

Pierwsze zdumienie pasterzy może wynikać ze spotkania z aniołem. Wszak mogli pomyśleć – przebudzeni – że to im się śni, że to raczej zjawa, a nie realna postać. Gdy ów nieznajomy się do nich odzywa i przekazuje wiadomość, następuje drugie zdumienie: „dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan!”. Zapewne słowo „Zbawiciel” niewiele im powiedziało, ale „Mesjasz”? To o nim słyszeli w swoim domu i w synagodze, o nim uczyli się z Tory! Mesjasz, o którym prorocy prorokowali.

Mesjasz narodził się w mieście Dawida! Przecież to się w głowie nie mieści! Ciekawe, co myśleli pasterze, słysząc te słowa. Co było w ich głowach i sercach, gdy w uszach ich zabrzmiał śpiew chórów anielskich. Jakie były ich reakcje, gdy po słowach o Mesjaszu usłyszeli wskazówkę: „a to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”?

Co czuli i o czym myśleli – nie wiemy. Ale wiemy z kart Ewangelii, że mimo zdumienia i zaskoczenia wstali i wyruszyli w drogę – choć z pewnością do końca nie wierzyli w to, co widzieli i słyszeli. Ich trud został nagrodzony, gdyż doszli do miasta Dawidowego i znaleźli Maryję i Dzieciątko owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. Znaleźli tego, o którym pisma pisały, a prorocy prorokowali. Znaleźli wyczekiwanego Mesjasza!

Czy jesteśmy podobni do tych pasterzy? Jesteśmy w świątyni i słuchamy Słowa Bożego – proroctwa Izajasza, a potem Ewangelii św. Łukasza. Zdumiewamy się tym, co słyszymy o zapowiedzi Zbawiciela i o Jego przyjściu na świat w ludzkim ciele i… Właśnie, i co dalej? Wracamy do domu, do rodziny, do naszej codzienności, obowiązków i zapominamy o tym, czym/Kim się zdumieliśmy, i życie płynie tak, jak płynęło. Czy też wracamy do domu i myślimy, rozważamy, zastanawiamy się, czy w naszej codzienności znajdujemy – może nie od razu – Zbawiciela, Słowo, które stało się Ciałem? Może odnajdujemy Go w tym, który jest obok nas – w mężu, żonie, dzieciach, szefie, koleżance z pracy. To będzie zaskakujące, zdumiewające i przemieniające – odkryć Boga w drugim, który jest tak blisko. Wówczas nastanie prawdziwe Boże Narodzenie – nie w mieście Dawida, ale w naszym domu i w nas!