Arogancja, ignorancja, wstyd

Najpierw pierwszy człon mojego tytułu: na przedwyborczej konferencji prasowej członkowie Państwowej Komisji Wyborczej zostali przez dziennikarkę zapytani o ocenę możliwości naruszenia ciszy wyborczej w polskich kościołach, gdzie będzie śpiewany psalm ze słowami: „Pan miłuje prawo i sprawiedliwość”. Takie pytanie to stary numer dziennikarzy udających dociekliwych, bo nie po raz pierwszy ten akurat Psalm 33 przypada w dzień wyborów, takich czy innych. Nie mam żadnych wątpliwości, że dziennikarka świetnie wiedziała, iż jej pytanie jest tylko i wyłącznie prowokacją, bo nawet trudno mówić, że pozwoliło jej zaistnieć. Wiedziała zapewne, że psalmu nikt w kościele specjalnie nie wybiera i znajduje się on w zestawie czytań przypisanych do konkretnego dnia. Jeśli nie wiedziała, mogła się dowiedzieć – a zapewniam, że dziennikarzowi dowiedzieć się jest bardzo łatwo, niemal o wszystko, jeśli tylko naprawdę zechce. Mogła się więc dowiedzieć, że takie czytania są opracowane przez specjalistów Kościola powszechnego dużo wcześniej, że czytania na niedzielę 21 października można było przeczytać już kilka miesięcy temu i że tak jest w całym Kościele, na całym świecie. Tak jest zresztą w każdej religii; na przykład Tora na ten czas przewidywała czytanie o losie Sodomy i Gomory – i też odpowiednia parsza, czyli wyznaczony fragment, była czytana we wszystkich synagogach świata. Dziennikarka jednak wolała zrobić z siebie widowisko – to nic trudnego, jako dziennikarze mamy to w zestawie podręcznym – żeby tylko spróbować namieszać, ośmieszyć Kościół i zrobić wrażenie, że sugeruje, iż Kościół może naruszać ciszę wyborczą. Jeśli nawet nie uważała, że się na to nabierzemy, to i tak miała to w nosie.

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 43 (681), 28 października 2018 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 18 listopada 2018 r.