W marketingu nie ma najmniejszego lęku o „przerost formy nad treścią”. Perfekcyjna forma służy temu, aby przekonać o wysokiej jakości produktu. Na tym zresztą polega sztuka sprzedaży: znaleźć odpowiednio przyciągającą otoczkę. Ale uwaga: trzeba odświeżać pomysły, aby podtrzymać zainteresowanie. Pewnie niedługo będziemy mogli przeczytać na reklamie tychże kanapek o „dobrym traktowaniu kurczaków i cielaków, zgodnie z obowiązującym szacunkiem wobec zwierząt”.
Dbałość o formy przydaje się w relacjach międzyludzkich. Niestety, panujący indywidualizm prowadzi do lekceważenia formy w tych przestrzeniach, gdzie nie jest ona wymagana ze względów komercyjnych. Mamy do czynienia ze swoistym podwójnym życiem: uprzejmość i delikatność w tych miejscach, gdzie mam z tego jakąś korzyść, obojętność lub nawet niegrzeczność w innych przestrzeniach.
Ale czy forma nie może być pusta? Oczywiście, zawsze jesteśmy wystawieni na niebezpieczeństwo obłudy. Zachowanie obłudne jednak pociąga za sobą jakąś ukrytą korzyść; gdy coś robimy z czystej dobroci, trudno o niej myśleć. Nieprzypadkowo w hymnie o miłości św. Paweł skupia się na formach miłości: cierpliwa, łaskawa, nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą, nie unosi się gniewem…
Z drugiej strony, lekceważenie form bardzo łatwo prowadzi do utraty treści. Papież Franciszek zachęca do częstego używania trzech magicznych słów: „proszę, dziękuję, przepraszam”. Takie słowa „magicznie” kreują odpowiednią treść. Podnoszenie jakości naszego sposobu odnoszenia się do bliźniego – również w myślach – wzmaga realny szacunek wobec niego. A wytrwałość w takich ćwiczeniach sprawia, że serce się poszerza i potrafi kochać nawet tych, którzy okazują nam niechęć.
 | ks. Stefan Moszoro-Dąbrowski |
.jpg&w=624&h=543 "Zapisy na Dominikańskie Warsztaty Muzyki Liturgicznej w Łodzi")
