Więzienie, jako bardzo nowoczesne, zostało wybudowane przez władze carskie w latach 1902-1904. Powstało na terenie sześciu hektarów według projektu Henryka Juliana Gaya (1875-1936), twórcy takich obiektów jak Fabryka Wedla czy kościół w Żbikowie. Prasa warszawska z okazji otwarcia placówki 24 listopada 1904 r. oburzała się, że więźniom doprowadzono kanalizację, centralne ogrzewanie i ciepłą wodę, czego była pozbawiona znaczna część domów w stolicy.
Obiekt był samowystarczalny. Miał własny szpital i elektrownię, a także piekarnię, kuchnię i liczne warsztaty. Pierwotnie przeznaczony był dla 800 więźniów, dla których przeznaczono dwudziestoosobowe cele. Po rewolucji 1905 r., kiedy wojsko carskie zabiło około stu Polaków, na Rakowiecką trafiło wielu aresztowanych w Warszawie i w Łodzi. Areszt zasłynął jako jeden z najcięższych w Imperium Rosyjskim. Panowało w nim przeludnienie, więźniowie protestami i głodówkami próbowali – bezskutecznie – wymusić poprawę swojej sytuacji.
Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 11 (597), 12 marca 2017 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 22 marca 2017 r.
.jpg&w=624&h=543 "Dramat zawierzenia. Jak święci ratują nas przed jałowością życia?")
