Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny

Spotkanie misjonarzy tarnowskich, sierpień 2019

Papież Franciszek w Liście zapowiadającym Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny stawia przed żywym Kościołem, a więc każdym z nas, dwa cele tego przedsięwzięcia: „rozbudzenie świadomości missio ad gentes” i „podjęcie z nową energią przemiany misyjnej życia i duszpasterstwa”.

Kościół tarnowski od momentu wyjazdu na misje pierwszych misjonarzy wszedł na szczególną drogę świadomości misyjnej, dotyczącej potrzeby głoszenia Ewangelii tym, którzy jeszcze o niej nie słyszeli. Jako księża diecezjalni jesteśmy obecni w dziewięciu pozaeuropejskich krajach świata. W jednym afrykańskim kraju naszą ambasadorką jest od niemal 30 lat osoba świecka. Trzeba jednak uświadomić sobie, że są kolejne trzy takie kraje, w których już zakończyła się obecność tarnowskich misjonarzy. To Republika Południowej Afryki (1991-2002), Kamerun (1997-1998) i Ekwador (2000-2019).

Świadomość obecności i funkcjonowania naszych diecezjalnych księży w innych kulturach musimy ciągle rozwijać, bo choć nie brak w nas bycia całym sercem z misjonarzami w codziennym ich trudzie, to nieraz trudno nam zdobyć się na stałe towarzyszenie modlitewne ich pracy, trudno nam wymienić kraje, gdzie podejmują swoją posługę, nie znamy ich nazwisk, nie umiemy wskazać na dzieła, które zresztą dzięki nam tworzą. Tę świadomość może przywrócić nam, umocnić i rozbudzić w nas poniższa prezentacja, którą eksponujemy na stronach gościnnego dla nas tygodnika „Idziemy”, obecnego w Kościele w Polsce od kilkunastu lat.

Nie możemy jednak w naszym misyjnym myśleniu ograniczyć się tylko do posługi naszych misjonarzy w 10 krajach świata. Chyba często dochodzimy do przekonania, że łatwiej nam jest, w wyniku serca gotowego na wsparcie misji, wesprzeć działalność misyjną jakimś darem, niż odczytać w tym sercu swoje powołanie – jak to przypomina nam hasło Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego: „Ochrzczeni i posłani. Kościół Chrystusa z misją w świecie”. Zamieszczone na tych stronach teksty są wielką pomocą, abyśmy się przekonali, że zarówno dorosły, jak i dorastający człowiek jest uczniem-misjonarzem. Podejmijmy ich lekturę ochotnym sercem.