Urodzony w Wilamowicach (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), inkardynowany na mocy święceń kapłańskich do ówczesnej diecezji krakowskiej przyszły święty odbył gruntowne studia filozoficzno-teologiczne w Krakowie, Wiedniu, Rzymie i Paryżu. Po doktoracie uzyskał habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim, a profesurę na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie przez dziewięć lat wykładał teologię dogmatyczną, dochodząc do funkcji rektora tej uczelni. W latach 1900-23 pełnił urząd metropolity lwowskiego.
Pod jego rządami ten Kościół lokalny przeżył głęboką metamorfozę religijno-społeczną. Arcybiskup rozpoczął na szeroką skalę budowanie świątyń (328 kościołów i kaplic), ustanowił 21 parafii i 96 filii parafialnych, był animatorem kultu Eucharystii, Najświętszej Maryi Panny i świętych, troszczył się o rozwój instytucji społeczno-religijnych, odznaczał się głębokim patriotyzmem, pracowitością i tolerancją. Zmarł w opinii świętości 20 marca 1923 r. we Lwowie. Beatyfikował go w 2001 św. Jan Paweł II, a w cztery lata później kanonizował Benedykt XVI.
Prezentowana książka zawiera kilkadziesiąt relacji bezpośrednich świadków jego życia. Wyłania się z nich człowiek o bogatej, a zarazem dojrzałej osobowości, wrażliwy na los najniższych warstw społecznych, duchowny dbający o poprawne stosunki z Kościołami innych obrządków katolickich na południowo-wschodnich Kresach RP, mąż stanu pielęgnujący i realizujący marzenia o niepodległej Ojczyźnie po okresie zaborów, realizator idei właściwie odczytanych z ówczesnych znaków czasu.
"Arystokrata ducha. Święty arcybiskup Józef Bilczewski (1860–1923) we wspomnieniach". Opracowanie, wstęp, przypisy, indeksy i wybór ilustracji ks. Józef Wołczański. Kraków 2023, ss. 513.
.jpg&w=624&h=543 "Dramat zawierzenia. Jak święci ratują nas przed jałowością życia?")
