Ferdynand nie kłamie

Pies o imieniu Ferdynand, który marzy, by zostać człowiekiem, jest bohaterem książki „Ferdynand Wspaniały”, napisanej dla dzieci w latach 60. ubiegłego stulecia. Ferdynand swoje marzenia spełnia we śnie. Staje wtedy na dwóch łapach, nakłada garnitur i w tym ubraniu przemierza miasto. Napotkani ludzie biorą go za człowieka. Ferdynand przeżywa liczne, często humorystyczne przygody i poznaje wiele ciekawych osób. Utwór doczekał się kontynuacji „Zbudź się, Ferdynandzie”. Na jego podstawie nakręcono też serial animowany.

Powieść Ludwika Jerzego Kerna (1920-2010) pomimo upływu czasu czyta się dziś z przyjemnością. I to nie tylko ze względu na używany język i opisane sytuacje, które należą już całkiem do minionych lat. Ale najważniejsze jest to, że w całym opowiadaniu pies stara się być dobrym człowiekiem, czyli nikomu nie szkodzić, nie kłócić się z nikim, a przede wszystkim nie kłamać! Z tej przyczyny Ferdynand ma kłopoty, gdy jest pytany o wiek, o zajęcie, gdy musi zapłacić u krawca...

Tego rodzaju utwory dla dzieci nie ukrywały swego moralizatorskiego celu. Chodziło o to, by wpoić dzieciom, oraz pośrednio rodzicom, wartość prawdomówności. Kłamstwo jest nie tylko czymś złym, jest po prostu brzydkie i nieciekawe. Ferdynand jest Wspaniały – właśnie dlatego, że nigdy nie kłamie.

Lekceważenie ósmego przykazania rujnuje zaufanie wszędzie, gdzie się pojawia: w relacjach rodzinnych, w szkole, we wspólnotach religijnych, w polityce, w biznesie, w środowiskach naukowych… W obecnych czasach dzięki informatyce pojawiają się nowe zjawiska, jak fałszywe informacje na wielką skalę, podejrzenia oparte na takich informacjach, zmyślone chwyty marketingowe, czarny PR.

Kto dziś jest godny zaufania? Na podstawie jakich źródeł poznawać świat? Fakt, że przeciwnik lub konkurencja kłamią, nie usprawiedliwia absolutnie niczego… A jeżeli starsi kłamią, nie oczekujmy, że młode pokolenia nie będą ich naśladować. A dla nich polem oszustwa mogą sprawy bardzo niebezpieczne: rozwiązłe życie z wykorzystaniem innych osób, również nieletnich, narkotyki, oszustwa ścigane przez prawo.

„Niech wasza mowa będzie tak, tak; nie, nie” (Mt 5,37). Ta zasada jest tak samo istotna dla chrześcijaństwa, jak nakaz przebaczania lub przykazanie miłości. Takie zasady trzeba wpajać od najmłodszych lat. Nie oszukujmy dzieci i młodzieży, uczmy ich „dzikiej szczerości”. Tylko wtedy wyrosną na ludzi.