19 marca
wtorek
Józefa, Bogdana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Wdzięczna wiara

Ocena: 4.95
1439

Dlaczego wdzięczność jest probierzem wiary? Pewien starzec z humorem stwierdził: „Najgorsze chwile przeżywa ateista, gdy odczuwa wdzięczność i nie wie, komu dziękować”.

fot. ks. Henryk Zieliński/Idziemy

Jednym z tematów dzisiejszej liturgii słowa – obok ukazania zbawczej mocy Boga, która najpełniej objawiła się w Jezusie, oraz wiary – jest wdzięczność. Na pewno nie zabrakło wiary ani wdzięczności dwóm trędowatym mężczyznom: Syryjczykowi Naamanowi i bezimiennemu Samarytaninowi. Tę wdzięczność okazują w charakterystyczny dla siebie sposób. Kiedy Elizeusz nie chce przyjąć daru od wodza syryjskiego, Naaman prosi o worek ziemi znad Jordanu, by stać na niej podczas modlitwy w Damaszku, poza granicami Izraela. Wyznaje wiarę: „Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem” (2Krl 5,15). Z kolei Samarytanin, gdy został oczyszczony z trądu, natychmiast wrócił do Jezusa, „chwaląc Boga donośnym głosem” (Łk 17,15). Upadł na twarz i podziękował Mu. Wiara, która rozkwitła w sercu cudzoziemca, przyprowadziła go do Jezusa. To piękny obraz tego, że kto rozpoznaje Boga w Jezusie, czci Boga u Jego stóp.

Jeden i drugi był obcokrajowcem. Uzdrowienie osób spoza Izraela jest potwierdzeniem obietnicy danej Abrahamowi, że zbawienie rozciągnie się na wszystkie narody. Jezus określił jednego trędowatego jako „cudzoziemca”. Ewangelia używa tego samego greckiego słowa, które było użyte w inskrypcji w świątyni jerozolimskiej, gdzie był zakaz wstępu obcym na jej teren. Można ujrzeć tu pewną ironię: ci, którzy nie są czystymi potomkami Abrahama, okazują się przez swą wiarę autentycznymi jego dziećmi. To poganie, Samarytanie, wyrzutkowie i grzesznicy entuzjastycznie reagują na Dobrą Nowinę i ofertę zbawienia, jaką przynosi Jezus. W przeciwieństwie do tych religijnych i dumnych, którzy w zatwardziałości serc zakładają, że ich pochodzenie i zewnętrzna pobożność gwarantują im zbawienie.

Istotnym aspektem wiary jest wdzięczność Bogu. Dlaczego wdzięczność jest probierzem wiary? Pewien starzec z humorem stwierdził: „Najgorsze chwile przeżywa ateista, gdy odczuwa wdzięczność i nie wie, komu dziękować” (R. Kern, „Humor Ojców Pustyni”). Pokorna i wdzięczna postawa cudzoziemców, Naamana i Samarytanina, ma stawać się dla nas przestrogą, aby wiary nie zredukować do kategorii zwykłych religijnych zwyczajów, które wpisane są w naszą kulturę. Skoro prawdziwa miłość pragnie być wdzięczna, to na ile okazujemy swoją wdzięczność Bogu? Bogu, który otacza nas swoją miłością, odpuszcza nam grzechy, wybacza, oczyszcza, uzdrawia, obdarowuje zbawieniem?

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Autor jest prefektem ds. studiów w Wyższym Seminarium Duchownym we Włoclawku

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 19 marca

Wtorek - V Tydzień Wielkiego Postu
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): Mt 1, 16. 18-21. 24a
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

Nowenna do św. Rafki

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter