Na początku lutego rząd „przejął” część naszych składek w OFE – 152,8 mld zł. Zmieniła się też zasada dziedziczenia składki: do tej pory w razie śmierci rodzina otrzymywała składkę do ręki, odtąd dostanie ją na swoje konto emerytalne. Ustawa przeszła w 3 dni (!). Tuskowi pozwoliło to przetrwać do czasu ucieczki do Brukseli, premier Kopacz przewegetuje na tych pieniądzach do wyborów parlamentarnych. Kurtuazyjnie zapytano, czy wolimy być w ZUS, czy w OFE – bo wielkiej różnicy nie ma, w końcu i tak będziemy gnić w ZUS. O ile ten jeszcze będzie istniał… Niektórzy ekonomiści przewidują jego upadek w kilka lat.
Zadłużenie kraju dobija biliona złotych, 152 mld naszych oszczędności zmniejszyły je tylko o 134 mld zł. A gdzie reszta tych pieniędzy?
Jeszcze w czerwcu 2013 r. Tusk zapewniał, że pieniądze z OFE są „nieruszalne”. Jak widać, były premier sam luźno podchodził do swoich zapewnień, a kradzież nazwano reformą. Dołóżmy do tego Smoleńsk, aferę taśmową i ostatnie wybory, a wyjdzie nam wyliczanka Sienkiewicza, z której do zacytowania nadaje się tylko wyrażenie „kamieni kupa”.
