- Prokurator w zażaleniu nie wskazuje w żaden sposób i wprost, żeby był przypadek jakikolwiek w prawie międzynarodowym, żeby tego rodzaju jednorazowe zachowanie przez jakikolwiek sąd w innym kraju zostało uznane za zbrodnię przeciwko ludzkości. W związku z tym sąd apelacyjny uznał, że podniesione w zażaleniu zarzuty nie są zasadne
– powiedział w uzasadnieniu postanowienia SA sędzia Zbigniew Kapiński.
Instytut Pamięci Narodowej 30 października 2019 roku złożył zażalenie na decyzję Sądu Okręgowego w Warszawie, który orzekł, że sprawa „prowokacji na Chłodnej” uległa przedawnieniu. Zdaniem IPN-u czyny oskarżonych funkcjonariuszy SB kwalifikowały się jako zbrodnia przeciwko ludzkości i były wymierzone w ks. Jerzego Popiełuszkę, Kościół oraz całą antykomunistyczną opozycję.
W środę na posiedzeniu zażalenie IPN-u rozpoznał sąd apelacyjny, podtrzymując, że czyn stanowi zbrodnię komunistyczną, jednak w momencie popełnienia nie stanowi zbrodni przeciw ludzkości, zatem w 1995 r. uległ przedawnieniu. Sędzia podkreślił jednocześnie, że ocena moralna tego czynu jest jednoznaczna i zasługuje on na „najwyższe potępienie”, ponieważ uderzył w niewinnego człowieka walczącego z reżimem komunistycznym. Postanowienie sądu apelacyjnego jest prawomocne.
Piotr Dmitrowicz, historyk, wicedyrektor Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego powiedział KAI, że
"prowokacja na Chłodnej" nie była jedynym elementem niszczenia ks. Popiełuszki. Stanowiła „apogeum” zmasowanej akcji propagandowej wymierzonej w kapelana Solidarności. – Kilka dni później „Ekspres Wieczorny” i „Trybuna Ludów” wydrukowały artykuł pt. „Garsoniera obywatela Popiełuszki” pełen kłamstw, insynuacji, pokazujący ks. Popiełuszkę w bardzo złym świetle. Duchowny próbował nawet demaskować te kłamstwa
– zaznaczył, dodając, że formalnie ks. Popiełuszce nie można było nic zarzucić .
Przypomnijmy, że akt oskarżenia za prowokację na Chłodnej dotyczył Grzegorza P., Waldemara O. i Pawła N. w sprawie “tworzenia fałszywych dowodów w celu skierowania przeciwko ks. Jerzemu Popiełuszce ścigania o przestępstwo”. Oskarżeni to osoby skazane jako sprawcy późniejszego zabójstwa księdza
– część z nich zmieniła swoje nazwiska z lat 80.
