Mimo prezentowanej muzyki poważnej impreza pozbawiona była zbędnej oficjalności i sztywności. W ciągu niespełna trzech tygodni uczestnicy mogli posłuchać utworów Fryderyka Chopina w kontekście dzieł innych kompozytorów europejskich z XVIII i XIX wieku. Zgodnie z podtytułem imprezy w programie znalazło się – oprócz dzieł Chopina – najwięcej utworów Jana Sebastiana Bacha, jednego z mistrzów naszego wielkiego kompozytora.
Usłyszeliśmy więc m.in. Bachowskie koncerty klawesynowe i „Wariacje Goldbergowskie” w wykonaniu Kristiana Bezuidenhouta i Garricka Ohlssona, zwycięzcy Konkursu Chopinowskiego w 1970 roku. Na festiwalu wystąpili zresztą stali bywalcy tej imprezy, głównie laureaci Konkursów Chopinowskich oraz inni wybitni pianiści (m.in. Piotr Anderszewski, Szymon Nehring, Yundi i Seong-Jin Cho), muzycy, zespoły i orkiestry. Podkreślić należy zróżnicowanie narodowe zaproszonych gości. Wystąpili artyści z wielu krajów, wspomniani pianiści polscy, amerykańscy i chińscy, ale także rosyjscy i ukraińscy. Muzyka Chopina, o czym przekonujemy się od lat, fascynuje publiczność z kolejnych krajów na świecie, w tym państw dalekowschodnich – Japonii, Republiki Korei i Chin.
Festiwal otworzył Jan Lisiecki, młody pianista polskiego pochodzenia, a po nim występowali kolejno inni muzycy polscy i zagraniczni. Program imprezy był bardzo zróżnicowany, każdy zainteresowany odbiorca mógł znaleźć tu coś dla siebie. Z kompozytorów polskich oprócz Chopina mogliśmy usłyszeć utwory artystów z początków XIX wieku, m.in. Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego i Józefa Elsnera, nauczyciela Chopina. Jak zwykle były dzieła klasyków europejskich – od Monteverdiego, Mozarta, Beethovena, Liszta do Skriabina i wielu innych. W krótkim felietonie nie sposób omówić całości programu. Mogę jedynie polecić uczestnictwo w przyszłorocznej edycji imprezy.
13. Międzynarodowy Festiwal Muzyczny „Chopin i jego Europa – Od Bacha do Chopina”, Warszawa, Filharmonia Narodowa, Zamek Królewski, Bazylika św. Krzyża, 12-30 sierpnia
