Od stu lat działają w Polsce. Od początku istnienia dbają o to, co najważniejsze: aby zachwycać innych Chrystusem.
Dom Prowincjalny Zgromadzenia Uczennic Boskiego Mistrza mieści się przy ul. Żytniej 11 w Warszawie, blisko budynków Konferencji Episkopatu Polski i Katolickiej Agencji Informacyjnej. Czasem służy salą na różne spotkania i konferencje. Kaplica przez cały dzień, od 9.00 do 17.00, otwarta jest dla osób z zewnątrz, które chcą spotkać się z Jezusem w wystawionym Najświętszym Sakramencie. Uwagę zwraca piękno i harmonia dopracowanego pod każdym względem wnętrza. To projekt s. Maristelli Sienickiej PDDM, która jako architekt projektuje też świątynie w całej Polsce.
W holu tutejszego domu zakonnego można zobaczyć ikonę jubileuszową według pomysłu s. Maristelli, opowiadającą historię charyzmatyczną zgromadzenia. W dolnej jej części widać św. Pawła oraz bł. Jakuba Alberionego. Ten włoski kapłan jako dyrektor tygodnika „Gazzetta d’Alba” odkrył, że tym, co ma zrobić dla Kościoła i ludzi nowego wieku, jest głoszenie Ewangelii poprzez środki społecznego przekazu. Z grupą młodych chłopców utworzyli Szkołę Małego Robotnika, w niej uczyli się i pracowali dla apostolstwa dobrego druku. Rok 1914 przyjmuje się za początek istnienia Rodziny św. Pawła, która przekształciła się w Towarzystwo św. Pawła (pauliści) i powiększyła o paulistki. Aby zapewnić opiekę nad dziełem, ks. Alberione w 1924 r. powołał do istnienia Uczennice Boskiego Mistrza. Miały troszczyć się o życie eucharystyczne, piękno liturgii i wspierać kapłanów modlitwą.
Już dziesięć lat później siostry przybyły do Polski. Druga wojna światowa przerwała zakorzenianie się nowego zgromadzenia. Siostry wróciły do Polski w 1946 r.; wśród nich była pierwsza Polka, która odbyła formację we Włoszech. W latach reżimu komunistycznego musiały ograniczać działalność. Zajmując się głównie szyciem i haftem, wykonywały paramenty liturgiczne. Posługiwały wtedy w zakrystiach parafialnych – również w zakrystii sanktuarium na Jasnej Górze. W centrum życia sióstr była Eucharystia i wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu.
– Z czasem możliwa stała się większa ekspansja naszej misji, bo zostały otwarte centra apostolstwa liturgicznego, czyli miejsca, gdzie można nabyć do kościołów różnego rodzaju przedmioty wykonane przez siostry – mówi s. prof. Judyta Pudełko PDDM, biblistka. Dziś w Polsce jest pięć domów zgromadzenia, w których mieszka 76 sióstr. Siostry projektują tabernakula, ołtarze, ambony, posadzki, całe wyposażenie kościołów. Tworzą przedmioty związane ze sztuką sakralną. Posługują również, prowadząc chóry czy kursy muzyki liturgicznej.
W domu przy ul. Żytniej w Warszawie znajduje się pracownia szat liturgicznych i sutann. W kaplicy uwagę zwraca eksponowana na ambonie otwarta Biblia. Dbałość o proklamowanie słowa Bożego w różnych formach jest szczególną troską sióstr. Już w piątek wieczorem siostry przygotowują się do niedzielnej liturgii.
– Gromadzimy się jako wspólnota, żeby poprzez lectio divina rozważać Ewangelię niedzielną. Niedziela jest takim szczególnym dniem. To taka „tygodniowa” Pascha, kiedy celebrujemy zmartwychwstanie Jezusa – podkreśla s. Judyta Pudełko.
Od 2012 r. w niemal każdą środę o godz. 19.30 s. Judyta organizuje spotkania biblijne dla osób z zewnątrz. Wcześniej były to spotkania poświęcone poszczególnym księgom Ewangelii, obecnie – Ewangelii niedzielnej. Następnie udostępniany jest link do nagrań. Siostra Judyta prowadzi też cieszącego się dużym zainteresowaniem bloga „Biblia w Pudełku”.
– Bardzo potrzebna jest dziś katecheza biblijna czy liturgiczna. Ciągle myślimy o nowych inicjatywach, mam nadzieję, że już niebawem rozpoczniemy kolejne – zapowiada s. Judyta. – Nasza posługa skierowana jest ku temu, aby każdy człowiek mógł w sposób pełny, owocny przeżywać liturgię, rozumieć ją, coraz pełniej w niej uczestniczyć i czerpać z niej radość jako z rzeczywistości odzwierciedlającej miłość i dobroć Boga wobec nas.
