O nich Polska zapomniała

Według raportu NIK liczba powracających wciąż spada, a okres oczekiwania na osiedlenie w Polsce wydłuża się nawet do dziesięciu lat. W tej sytuacji co najmniej 20 tys. Polaków z Kazachstanu osiedliło się nie w Polsce, lecz w Rosji. Tam dostali mieszkanie i pracę, a w ciągu dwóch miesięcy obywatelstwo, i to w ramach programu „Rodak”.

Repatriacja do Polski miała dotyczyć przede wszystkim Polaków z Kazachstanu, gdzie według oficjalnych danych do polskiego pochodzenia przyznaje się 34 tys. osób. Są to wnuki, a nawet prawnuki zesłańców z terenów, które nie wróciły do RP po 1918 roku, zostały w Związku Sowieckim.

Starający się o wyjazd do Polski muszą w konsulacie polskim w Astanie wykazać się dobrą znajomością języka polskiego, co nie zawsze jest możliwe. Muszą też mieć uchwałę rady polskiej gminy, która zobowiązuje się do zapewnienia im warunków do osiedlenia co najmniej przez rok.

I tu bariera, jak się wydaje, jest nie do przeskoczenia. Samorządy w Polsce od lat się skarżą, że brak im środków finansowych na przyjęcie repatriantów. Dlatego według obywatelskiego projektu ustawy z 2010 r., którym Sejm nie zajął się do tej pory, to rząd miał ponosić odpowiedzialność za zapewnienie repatriantom odpowiednich warunków pobytu w Polsce.

Niestety, wiele lat zmarnowano, a „cel strategiczny dotyczący ułatwienia powrotu do kraju osobom polskiego pochodzenia nie został zrealizowany” – czytamy w raporcie NIK.

Znaleźć się mają jednak pieniądze na przyjęcie kilku tysięcy uchodźców z Afryki.

Wojciech Świątkiewicz Idziemy nr 40 (523), 4 października 2015 r.