W Ewangelii według św. Mateusza czytamy: „Jezus widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami”. (Mt 5,1-2) Uczniowie zapamiętali słowa wypowiedziane na Górze Błogosławieństw, a następnie utrwalili na piśmie. Dzięki temu stały się kluczowym programem religijnym i moralnym, który wyznacza główne kierunki życia i postępowania wyznawców Chrystusa.
Góra Błogosławieństw
Znamienne, że gdy wokół Jezusa gromadziły się tłumy, On, wraz z uczniami, których wybrał, oddalił się i „wyszedł na górę”. Tradycja wczesnochrześcijańska lokalizuje Górę Błogosławieństw w odległości około kilometra na północ od Jeziora Galilejskiego (Genezaret). Wzgórze, którego wysokość sięga 150 m n.p.m., znajduje się niespełna trzy kilometry od Kafarnaum. Na jego szczycie w IV w. wzniesiono kaplicę, zbudowaną na planie ośmioboku nad grotą, o której pisała pątniczka Egeria. W następnym stuleciu została powiększona i ozdobiona mozaikami. Arabska inwazja w pierwszej połowie VII w. położyła kres istnieniu kaplicy, ale pamięć chrześcijan przetrwała.
Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 9 (595), 26 lutego 2017 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 8 marca 2017 r.
