Ks. Fédou wykłada patrologię i teologię dogmatyczną w Centre Sèvres, czyli jezuickiej uczelni w Paryżu. Jego zdaniem przyznanie mu Nagrody Ratzingera to również docenienie roli patrologii we współczesnym Kościele.
Ojcowie Kościoła to chrześcijanie pierwszych wieków, którym zależało na tym, by przekazać swym współczesnym Ewangelię i pomóc im w pogłębieniu wiary chrześcijańskiej, pamiętając, że żyją oni w kulturze, która różniła się znacznie od kultury Palestyny, gdzie narodziło się chrześcijaństwo. Można więc powiedzieć, że zajmowali się inkulturacją Ewangelii, aby przekazać wiarę i jej rozumienie w świecie, który był dość odległy od świata semickiego. A zrobili to w sposób naprawdę wybitny i to w różnych dziedzinach myśli chrześcijańskiej i w różnych sektorach życia Kościoła. Myślę, że jest to bardzo ważne dla nas dzisiaj, ponieważ ojcowie Kościoła mogą być dla nas wzorem. Nie w tym sensie, że mamy powtarzać to, co mówili, ale dlatego, że również współcześni chrześcijanie muszą się podjąć analogicznego dzieła, a mianowicie, przekazać rozumienie wiary chrześcijańskiej w języku, który będzie zrozumiały w naszym społeczeństwie i w naszej kulturze. U Ojców Kościoła ważne jest również to, że ich dzieła mają charakter przede wszystkim egzegetyczny i duchowy. Stworzyli wybitną teologię duchowości. Literatura patrystyczna to w dużej mierze właśnie literatura duchowa. Wystarczy wspomnieć o takich arcydziełach jak „Życie Mojżesza” Grzegorza z Nyssy, „Wyznania” św. Augustyna czy oczywiście pisma ojców pustyni.
