.jpg)
Urzeczywistnienie się obietnic Boga będzie miało miejsce tylko wtedy, kiedy Izraelici okażą wierność nauce Bożej. Mojżesz mówi do ludu: „słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców”. Prawo to nie tylko zasób suchych przepisów, to źródło życia. Kto pije z tego czystego źródła, ten staje się dla innych czytelnym znakiem niezwykłej opieki Boga. „W oczach narodów” ukaże się mądrość Izraelitów. Będą oni trwali wobec tych, którzy znikną z ziemi i przeminą. Prawo to zatem także poręka niewzruszonej nadziei i jakaś forma uczestnictwa w wiecznym trwaniu Boga.
Urzeczywistnieniem Prawa w Nowym Testamencie jest dziecko Boga przyjmujące Jego słowo. Święty Jakub pisze w drugim czytaniu o Bogu – Ojcu świateł, który „ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń”. Słowo Boga – słowo prawdy – czyni nowym stworzeniem ludzi, którzy je przyjmą. Jakub podkreśla wyjątkowość chrześcijan, mających stanowić „pierwociny stworzeń”. Tak jak w Starym Testamencie Izraelici ofiarowywali pierwsze plony jako uznanie prymatu Boga i Jego władztwa nad stworzeniem, tak chrześcijanie mają być świadkami w świecie wszechmocy Boga i żyć na Jego chwałę. Wielka to rola. Realizuje się przez „religijność czystą i bez skazy”. Opieka nad najsłabszymi – sierotami i wdowami – jest praktycznym wypełnieniem zamysłu Boga i realnym życiem na Jego chwałę.
Spór o wypełnianie przepisów Prawa i tradycji starszych uwidacznia się w dzisiejszym fragmencie Ewangelii Marka. Do Jezusa przychodzą faryzeusze, którzy zauważają, że uczniowie Pana nie obmywają rąk zgodnie ze zwyczajem starszych. Powstaje pytanie o to, kto ma rację w tym sporze. Jezus dość ostro gani faryzeuszów, zarzucając im rytualizm i uchylanie Prawa, które od Boga pochodzi, na rzecz ludzkich tradycji i obyczajów. Dodatkowo wyrzuca faryzeuszom niezrozumienie kwestii czystości. Według Jezusa czystość jest stanem serca, a nie potwierdzeniem zewnętrznego zachowywania określonych przez ludzi reguł. W nauczaniu Jezusa serce ma stać się (można dodać – na powrót) świątynią Boga, miejscem spotkania człowieka ze swoim Stwórcą, przestrzenią doświadczenia świętości Najwyższego. Pan Jezus próbuje pokazać faryzeuszom, a także nam, jak łatwo jest uciec w sferę wygodnych przepisów i norm, zostawiając to, co stanowi istotę zarówno Prawa Mojżeszowego, jak również nauczania Ewangelii. Potrzeba nam badać sumienie w tej kwestii i zadawać sobie pytanie: Czy aby ja nie zamknąłem Bożej nauki w zasiekach bezdusznego rytualizmu?
