Komentarze do czytań - Poniedziałek, XX Tydzień zwykły - wspomnienie św. Piusa X, papieża

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: o. Dariusz Pielak SVD

Pierwsze czytanie: Sdz 2, 11-19

Księga Sędziów należy do ksiąg historycznych i opisuje fakty z dziejów Izraela. Znajdujemy w niej również refleksję nad przyczynami opisywanych wydarzeń. Przyczyny te nie są jedynie wypadkową sił naturalnych. Izraelczycy przegrywali wojny nie dlatego, że nieprzyjaciel był silniejszy, ale dlatego, że „Pan wydał ich na łup nieprzyjaciół”. Światli i charyzmatyczni liderzy, którzy pojawiali się w momentach kryzysowych nie byli wybierani w demokratycznych wyborach ani nie byli przysłowiowym „łutem szczęścia”, ale darem od Boga. Co ciekawe, słów o Bogu, który kieruje losami narodu, nie było w pierwszych wersjach tekstów, które posłużyły do napisania Biblii, czyli w starożytnych kronikach, czy w opowieściach ludu. Pojawiły się one dopiero po upadku Izraela. Dopiero kiedy naród wybrany stracił swoją ziemię i świątynię, pojawiła się refleksja, dlaczego tak się stało. Odpowiedź była jedna: naród nie dotrzymał obietnic Przymierza z Bogiem, podcinając w ten sposób korzenie swojego istnienia. Z tej gorzkiej refleksji narodziło się jednak nawrócenie i naród przetrwał. 

Módlmy się o ducha proroctwa, abyśmy umieli w wydarzeniach naszego życia i otaczającego nas świata umieli dostrzec działanie Wiecznego Boga. 

Psalm responsoryjny: Ps 106, 34-35. 36-37. 39-40. 43ab i 44

Refleksja nad dziejami narodu wybranego z punktu widzenia wiary nie jest domeną jedynie ksiąg historycznych, ale obecna jest również w Księdze Psalmów. A ponieważ psalmy są  modlitwą, a zatem możemy mówić o modlitewnym rozmyślaniu nad własną historią. Ta modlitwa ma swoje etapy. Zaczyna się od przytoczenia faktów z historii Izraela, które doprowadziły do nieszczęść. To jest szczere wyznanie prawdy o sobie, czyli dobrze zrobiony rachunek sumienia. Powtarzalność grzechów świadczy o tym, że Izrael miał tendencję do zapominania o swoich pomyłkach i słabościach. Pomimo, że sprowadzały one nań cierpienia i nieszczęścia. Dopiero cierpienie skłaniało naród wybrany do nawrócenia i przemiany życia.  Patrząc z boku na te nieproste dzieje Izraela możemy popaść w osądy ich duchowej opieszałości. Ale czy w naszym życiu nie ma miejsca podobna sytuacja? Najlepiej to widać, kiedy ktoś nas zaczyna krytykować. Czy przyjmujemy krytyki nie tylko z pokorą, ale nawet z wdzięcznością, że możemy coś poprawić w naszym życiu, czegoś się nauczyć? A może raczej krytyki wywołują w nas gniew i postawę obronną? Kiedy w końcu przekonamy się, że nie warto w sobie bronić grzesznika?

Ewangelia: Mt 19, 16-22

Zdarzenie, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia, zwykle nazywane jest po prostu „Bogaty młodzieniec”. To główny bohater tej krótkiej opowieści. Zastanawiające jest, że Ewangelia informuje nas o jego wieku i o statusie materialnym, natomiast nie podaje jego imienia. Choć trafił na strony Pisma Świętego, to jednak pozostał osobą anonimową. Anonimowość bierze się stąd, że nie poszedł za głosem powołania i przez to nie stworzył osobistej historii z Jezusem. A przecież gdyby został uczniem Mistrza z Nazaretu, to może dziś czytalibyśmy Ewangelię jego autorstwa lub pozostawiłby po sobie wielką historię jak św. Paweł. Młodzieniec, mając przed sobą wybór pójścia za Jezusem lub pozostania ze swoimi bogactwami, wybrał to drugie i przepadł w śmierci i zapomnieniu. 

My, czytając codziennie Pismo Święte, jesteśmy podobni do tego młodzieńca, który podchodzi do Jezusa i zadaje mu pytania. Czy jednak gotowi jesteśmy na usłyszenie odpowiedzi, która nie zawsze jest po naszej myśli? Czy gotowi jesteśmy ze względu na Chrystusa „wyjść z naszej strefy komfortu”? Czy ostatecznie jesteśmy w stanie coś ze względu na Chrystusa stracić, żeby rozpocząć jakąś małą historię zbawienia? 
Oby nie zabrakło nam zaufania do Mistrza, który pragnie dać nam radości nieprzemijające!