W katolickiej Francji

Lewicowo-liberalny „Le Monde” tryumfalnie ogłosił „Małżeństwa dla wszystkich: walka, którą Kościół przegrał”. Daniéle Hervieu-Léger, znana socjolog religii, otwarcie uznała ustanowienie „małżeństw homoseksualnych” za podważenie samych fundamentów cywilizacji chrześcijańskiej. Jak zauważa bowiem, nie mamy tu do czynienia jedynie z odejściem od chrześcijańskiego modelu rodziny, ale z porzuceniem jego ostatnich elementów zawartych w liberalnym prawie cywilnym. Kodeks Napoleona zakładał bowiem, że można bez światła religii zachować prawo natury, w tym społeczną rolę rodziny. Tymczasem dziś nowa demokracja mówi wyraźnie, że nie zamierza ograniczać się do sfery politycznej; zamierza zdefiniować na nowo cały porządek życia, na przykład małżeństwo. I nie chce się w tym ograniczać ani normami kultury, ani nawet biologii. Normy moralne odsyła do lamusa, bo w zindywidualizowanym społeczeństwie „to wspólne życie jest źródłem małżeństwa, a nie małżeństwo – wspólnego życia”. Nie zamierza się przejmować biologią, bo nowoczesna nauka jest w stanie uniezależnić poczęcie dziecka od aktu seksualnego. A skoro dziecko można „zrobić”, to czemu z tej możliwości nie mieliby korzystać wszyscy, skoro będzie już „małżeństwo dla wszystkich”?

Daniéle Hervieu-Léger konkluduje więc, że nowe prawo to miara „ekskulturacji Kościoła Katolickiego w społeczeństwie francuskim”. Ten wniosek jednak jest bardziej ideologicznym postulatem niż faktem. Francuski ruch protestu ukazał żywotność cywilizacji chrześcijańskiej. Pokazał też, jak bardzo narody Europy, nawet te najbardziej zdechrystianizowane, potrzebują Kościoła i jego światła – by bronić dobra wspólnego. Ruch ten sam w sobie stał się wielkim aktem ponownej inkulturacji chrześcijaństwa we francuskim życiu narodowym.

Natomiast „ekskulturacja katolicyzmu” ze świata liberalnej polityki nie stanowi ani końca Kościoła, ani nawet Francji katolickiej. Jest jedynie końcem pewnego złudzenia – utopii państwa liberalnego szanującego fundamenty cywilizacji chrześcijańskiej. Pożegnania ze złudzeniami bywają przykre. Ale są konieczne, gdy nadzieja okazuje się złudą. Wtedy rozwianie złudzeń otwiera nowy początek: „poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,32).