Święty tygodnia: Eryk (ok. 1120-1161), król

Zachowały się informacje, że ok. 1155 r. sprawował władzę w tej części Szwecji, która nosi nazwę Vestergötland. Uczestniczył w wyprawie krzyżowej przeciwko pogańskim wówczas Finom, których kraj udało mu się podbić, ale także zaszczepić w nim Ewangelię i wybudować wiele kościołów. W ten sposób wyeliminował Niemców i Duńczyków, którzy chcieli opanować terytoria Finlandii. W dziele ewangelizacji współpracował ze św. Henrykiem, biskupem i męczennikiem. Większość źródeł podaje, że zginął podczas uczestnictwa we Mszy Świętej w Starej Uppsali, przeszyty mieczem z rąk siepaczy króla duńskiego Magnusa Henrikssona. Inne źródła podają, że miał ponieść śmierć w czasie ataku tegoż króla duńskiego, wspieranego przez szwedzkich rebeliantów.

Niedługo po śmierci króla Henryka wiele osób, pielgrzymując i modląc się przy jego grobie, uzyskiwało liczne łaski. Jeden z kalendarzy z 1198 r. wymienia Eryka wśród świętych. W 1273 r. przeniesiono relikwie św. Eryka do katedry w Nowej Uppsali, wystawionej specjalnie ku jego czci. W mieście tym – już 3 lata po śmierci Eryka – powstała metropolia, z czterema sufraganiami, którą ustanowił papież Aleksander III. Przez trzy wieki – do czasów reformacji – 18 maja odbywała się procesja z jego relikwiami, która przechodziła ze Starej Uppsali do Nowej Uppsali. Kult św. Eryka szerzyły siostry brygidki szwedzkie, a miejscem kultu był m.in. Gdańsk.

Wielkim czcicielem św. Eryka był król Polski i Szwecji Zygmunt III Waza (1566-1632). Św. Eryk jest patronem Szwecji.

Wojciech Świątkiewicz Idziemy nr 19 (400), 12 maja 2013 r.