Zmarły w 2008 r. polityk, choć doszedł do najwyższych stanowisk w państwie (I sekretarza KC PZPR i premiera), przeszedł do historii głównie jako długoletni redaktor naczelny tygodnika „Polityka”, uważanego przez beton partyjny za tytuł zbyt liberalny, oraz człowiek, który kazał wyprowadzić sztandar PZPR, czego partyjni dogmatycy nie mogli mu wybaczyć do końca życia. Ten jeden z najbliższych współpracowników gen. Wojciecha Jaruzelskiego, a w sferze propagandy Jerzego Urbana i płk. Wiesława Górnickiego, znany był z wyjątkowej niechęci do opozycji. Stoczniowcy nigdy nie zapomnieli mu próby likwidacji Stoczni Gdańskiej. Za jego rządów doszło jednak do uchwalenia przez Sejm w 1989 r. ustawy o stosunku państwa do Kościoła rzymskokatolickiego, co zaowocowało powstaniem podobnych ustaw o stosunku państwa do innych wspólnot wyznaniowych.
Jego biografia, napisana przez dr. Michała Przeperskiego, jest pierwszą biografią naukową przywódcy PZPR. Przedstawia wiele mało znanych wątków, także z życia prywatnego polityka, nie unikając spraw trudnych i nie do końca wyjaśnionych, jak choćby oskarżenia w sprawie „moskiewskich pieniędzy”. Praca ważna dla interesujących się historią PRL.
Michał Przeperski
„Mieczysław F. Rakowski. Biografia
polityczna”
Instytut Pamięci Narodowej
Warszawa 2021, 440 s.
.jpg&w=624&h=543 "Zapisy na Dominikańskie Warsztaty Muzyki Liturgicznej w Łodzi")
