Nie dać się oczarować

Jednym z obszarów, które najbardziej ucierpiały w wyniku pandemii, są instytucje wychowawcze, charytatywne i apostolskie. Niemal wszystkie organizacje działają wyłącznie zdalnie. Nie tylko Watykan, Parlament Europejski, ONZ, Sejm oraz agendy rządowe, ale również najbardziej lokalne rodzinne przedsiębiorstwa. Praca zdalna, wideokonferencje, cyfrowa transformacja – to najbardziej aktualne pojęcia w naszym codziennym życiu.

Chociaż bez technologii cyfrowych z pewnością nie możemy już się obejść, coraz bardziej systematyczne korzystanie z nich, niemalże we wszystkich dziedzinach naszego życia, nie powinno nas uśpić i zaczarować do tego stopnia, że wyłączymy refleksję nad rolą i wartością stosowania technologii w relacjach ludzkich i budowaniu instytucji.

W przypadku różnych prac organizacyjnych – a takie aspekty dotyczą każdej instytucji – trzeba przyznać, że technologia pozwala uprościć wiele biurokratycznych zadań i tym samym oszczędzać mnóstwo czasu. W efekcie umożliwia ukierunkowanie talentów na to, co jest naprawdę ważne we wspomnianych wcześniej inicjatywach: promocję rozwoju człowieka, poszukiwanie nowych sposobów, aby głosić Ewangelię w hipertechnologicznym i zsekularyzowanym społeczeństwie, gdzie w wielu przypadkach Bóg jest prawie nieobecny. Jednocześnie trzeba uważać, aby włączenie technologii do takich zadań nie stało się sprzeczne z wartościami tych inicjatyw, gdyż dobro konkretnego człowieka powinno być zawsze na pierwszym miejscu.

W ostatnich miesiącach wzrosła świadomość społeczna dotycząca tego, w jaki sposób – poprzez algorytmy, które dla większości są nie do rozszyfrowania – sieci społecznościowe i technologia manipulują nawykami użytkowników, ich preferencjami, skłonnościami, a nawet ich stylem życia. Dlatego ważne jest, aby zdać sobie sprawę z tego, że technologia nie jest całkowicie neutralna; wpływa, i to mocno, na sposób budowania ludzkich relacji.

Wyrażanie obaw i możliwych zagrożeń, jakie niosą ze sobą narzędzia technologiczne, oczywiście nie oznacza pragnienia cofnięcia wskazówek postępu i promowania stylu życia zbliżonego do Amiszów (wspólnot religijnych odrzucających postęp techniczny, które znamy z różnych filmów i o których można poczytać w internecie). Nie wolno dać się oszołomić hasłami, które w praktyce głoszą, że extra internet nulla salus – nie ma zbawienia poza internetem.